woensdag 1 augustus, Santa Ana

Hoi Hoi,

Het is maar kort geleden dat ik geschreven heb, maar heb alweer zoveel gezien en gedaan in de tussentijd!!!

In Suchitoto heb ik verschillende artgalleries bezocht en een mooi shirt gekocht. Met de toeristenpolitie ben ik naar Los Tercios geweest. Verschillende mensen hadden me aangeraden dat dat veiliger was. Dus maar braaf geluisterd. Geloof alleen dat de politie het er zelf niet zo mee eens was. Drie man sterk ging met me mee, of ik eigenlijk met hen. Voor het eerst heb ik in een politieauto gezeten. hahaha. Er is volgens mij wel een discussie onderling aan vooraf gegaan, maar goed. Aangekomen bij Los Tercios, een soort waterval, alleen gaat het niet om het water, maar om de stenen, dat zijn kolommen. Gek gezicht, ziet eruit alsof het door mensen is gemaakt, maar is puur natuur. Wel een hele klauterpartij om beneden te komen en dat in de hitte.... Als ik dat had geweten hahaha. De jongste agent had kennelijk het kortste strootje getrokken en ging mee naar beneden.

Eenmaal beneden begon hij te vregen waar mijn man was, waarom ik alleen was en kwam grappend tot de conclusie dat hij dan wel mijn nieuwe vriendje kon zijn. Hoe warm en moe ik ook was van dat stuk naar beneden, op dat moment besloot ik dat het tijd was om weer terug te gaan. Ik ging meteen een stuk sneller om hoog.

S avonds nog een tijdje zitten kletsen met de eigenaar en zijn broer en wat vrienden, buren. Een grote jerrycan naast hen. Vast geen water wat er in zat....Hij begin steeds meer te kletsen en steeds moeilijker te verstaan, maar nog alijd even vriendelijk en vrolijk. Ik heb een brief mee gekregen om te posten voor vrienden van hen die in Amsterdam zijn gaan wonen. Van toerist totpostbode.... hihi.

Maandag 30 juli ben ik met René, eigenaar van Abuelo, met wie ik ook op het meer was gaan varen, op pad geweest. Nou ja op pad, was wel  een flinke rit. Hij is mijn gids en chauffeur geweest naar Perquin en terug. Erg leuk en interessant. René weet echt alles over El Salvador en de geschiedenis. Hij spreekt goed engels en begrijpt mijn spaans ook goed. Onderweg zijn we meerdere keren gestopt om foto´s te maken of gewoon te genieten van het uitzicht. Wat een mooi land. Zoooo groen!! En overal bergen en vulkanen. Van het regenseizoen merk ik nog weinig. De lucht is steeds strak blauw. Volgens mij hebben we in Nederland meer een regenseizoen dan zij hier, maar goed. Heb wel wat regen gezien hoor, vooral gehoord. Zat dan al binnen. Maar is meer een korte hevige stortbui of een miezerbui en dan de rest van de dag warm, droog en blauw.

Vanuit Suchitoto reden we eerst langs Ilopango lake. Het grootste meer van El Salvador als ik het goed heb. Schitterend!

Daarna zijn we gestopt om van Chinchontepeceen foto te maken. De lievelings Vulkaan van René. Als hij deze ziet, weet hij dat hij bijna thuis is. Het heeft twee pieken en wordt dan ook wel de vulkaan met de borsten genoemd.

De volgende stop was bij Rio Torola, de grootste rivier. Beetje droog nu, dus maakte niet zo heel veel indruk op me.

Eenmaal in Mozote aangekomen hebben we eerst een gids opgepikt. Deze man, ben zijn naam kwijt,, heeft in de oorlog, van 1980 tot 1992 gevochten. Eerst als soldaat. Er was toen nog dienstplicht. Al snel keerder hij zich tegen het leger. Hij kon zich niet vinden in de manier waarop het leger zich gedroeg tegen over de bevolking. Toen werd hij dus Guerillastrijder. Best gheftig om zijn verhalen te horen. Hij kan goed uitleggen hoe de oorlog ging, waarom het er was en hoe men toen leefde. Zijn 2 broers zaten wel nog bij het leger. Het gezin is dus behoorlijk verscheurd door de oorlog. Zijn ene broer heeft hij nooit meer gezien, ze willen de confrontatie niet aan gaan. De andere is naar amerika verhuisd en ziet hij zelden.

In Mozote wordt een nieuw Monument gebouwd. Op een toplokatie met uizicht naar alle kanten. Het is nog niet af, maar als een van de eerste heb ik het wel al gezien. Mozote was een van de belangrijkste gebieden waar de oorlog zich plaatsvond. Het monument is er om iedereen er aan te helpen herinneren wat er gebeurd is en om te voorkomen dat er weer oorlog uitbreekt. Er staan vier standbeelden: Ghandi, Maria Theresa, Paus Jean Paul de Tweede, Martin Luther King.

In Mozote is nog een Monument. Daarop staan alle namen van de personen die hier gedood zijn. Bijna 800 mensen in een keer, vlak voor de oorlog eindigde. Het leger heeft geprobeerd het te verbergen, maar 1 vrouw en een kindje hebben het overleefd en de vrouw heeft ervoor gezorgd dat iedereen het te weten is gekomen. Onderzoekers vanuit Argentinie hebben het massagrag geopend, waar zij aanwees dat het was en wisten toen dat het waar was. Echt heftig. Alle mensen uit het dorp zijn verzameld en een voor een doodgeschoten.

Terwijl me dit verteld werd, kwam er een cameraploeg aan. Ik ben ook nog geintervieuwd en kom donderdag op de lokale televisie in een van de provincies hier. hahaha dat ik dat nog eens mee heb gemaakt.

Ernaast staat een kerkje. Deze is aan beide kanten erg mooi beschilderd. De ene kant vertelt kleurrijk het verhaal van de bewuste nacht. Aan de andere kant kleurrijk geschilderd hoe men hoopt dat het zal zijn nu en in de toekomst.

Daarna zijn we eerst wat gaan eten. Ik heb weer Pupusa gehad. Erg lekker. Iets tussen een pannekoek en een pittabroodje in. Kan gevuld zijn met kaas, vlees, spinazie of iets anders.

Vervolgens door naar Museo de la Revolution. Of te wel een museum over de oorlog. Indrukwekkend, zeker als het uitgelegd wordt door iemand die er zelf aan mee heeft gedaan.

Ernaast is Compamento Guerillo, waar ze nagebouwd hebben hoe de Guerillastrijders in de bossen en bergen leefden. Ongelovelijk hoe vindingrijk. Midden in de bossen wisten ze uit niks een radiostation na te bouwen. alles was ook zo gebouwd dat het binnen now time af te breken was en verplaatst kon worden als het leger te dicht bij kwam.

Ik heb  nog een guerilla outfit aangehad en sta daar mee op de foto. Eerste en laatste keer dat ik met wapens rond loop!

Die nacht sliepen we in Villa Maria. Voor alle duidelijkheid: in aparte kamers. René heeft echt een mooi hotel uitgezocht. Wat een uitzicht!!!  De berg heet: Baila de Diablo, dans van de duivel. En wat een heerlijk bed en echt een hete douche in de morgen!!! Heerlijk, heb als een blok geslapen.

Dinsdag 31 juli zijn we vanuit het hotel vertrokken naar Llano del Muerto om Waterval El Perol te zien. De wandeling er heen viel erg mee. De waterval eindigt in meerdere kommen die zich vullen met water. Het zat er vol met Salvedarianen die daar vakantie aan het vieren waren, alles mee en terplekke een potje koken. Hangmat, muziek, eten en drinken. Zag er erg gezellig uit.

Op de terugweg naar San Salvador zijn we nog gestopt bij een maya priester. Die liet me zelf gestookte drank proeven. Best lekker, maar wat vroeg op de dag,

In San Miquel zijn we gestopt bij een lokale chickenwing restaurant. René vond dat ik dat geprobeerd moest hebben. Best lekker, maar zal niet mijn favoriet worden. En wat is het daar heet!!!!! pf niet normaal.

Tegen 6 uur eindigde de trip in San Salvador. Wat een toer!!! In 2 dagen het halve land doorkruist en zovee gezien!!!

Na een goede nachtrust in Ximinas guesthouse in San salvador, ben ik vanmorgen vertrokken naar Santa Ana, waar ik nu dus ben. Dat ging even op zijn Sylvia´s.... Of te wel ik heb de halte gemist. Geen busstation gezien. Ik had wel door dat er iets niet goed ging, maar had geen idee meer waar ik zat en ben dus maar blijven zitten en heb er een sight seeing van gemaakt. Uiteindelijk ben ik uitgestapt waar ik ook ongeveer was opgestapt en heb een taxi aan gehouden. Dan maar zo hahaha. Het verkeer was een chaos!!! Zag ook nog een stuk of 6 agenten voorbijrennen die later 2 of 3 mannen arresteerden. Geen idee waarom. Onderweg kwam ik nog een parade tegen. Er is nu een nationale feestweek gaande.

Na een omweg ben ik dan toch goed en wel aangekomen waar ik wilde komen. Al dacht ik even weer terug te zijn in San Salvador. Net zo groot, hectisch en de zelfde fastfoodketens... Maar zit toch echt in Santa Ana. Casa Verde,

Morgen ga ik naar Tazumal, dee mooiste rruines van El Salvador, althans dat zeggen ze...

Dan door naar San Salvador en vrijdag vertrek ik voor een paar dagen naar Copan in Honduras.

Hasta Luego!!!