Dinsdag 6 augustus 2012 Barro De Santiago

De afgelopen dagen weinig tijd en internet mogelijkheden gehad, maar alles is nog steeds goed.

Na een wat onrustige nacht in Santa Ana, waarin ik gestoeid heb met de airco (ik weet het, het is een luxe probleem, maar kon de middenweg tussen standje vrieskist en sauna niet vinden. ) vertrok ik naar Tazumel. De belangrijkste en grootste tempelruines in Al Salvador. Een spaanstalige gids legde me alles uit en ik begreep het merendeel.

De hosteleigenaar van Caso Verfde regelde een lift voor me naar het busstation, waar ik de bus terug naar San Salvador nam. Daar besloot ik even een relax middag te houden in een cafe met een goed boek. Ik heb daar heerlijk een middag zitten lezen met een kop heerlijke koffie en wat lekkers voor erbij.

Tegen de avond ben ik terug gelopen naar mijn hostel Ximinas. Het voelt al een beetje als thuis komen als ik daar kom. Fijn wat bekende gezichten te zien en mijn 'eigen' bedje.

Vrijdag ben ik weer vroeg opgestaan om met een busje naar Copan in Honduras te gaan. Om 6.30 begon de reis. Eerst 3 uur in El Salvador, de grens over in Guatamala, 2 ur daar en dan de grens over met Honduras. Copan ligt ongeveer 10 minuten voorbij de grens daar. Copan is een van de bekendste tempelcomplexen in midden amerika.

Het dorpje er vlakbij is klein en doet gezellig aan. De straten zijn soms erg stijl. Als je hier de hellingproef kan, kan je het overal. Dat de handremmen het allemaal nog doen, een wonder.

Na een lekkere lunch heb ik wat rondgelopen in het dorpje Copan. Allemaal leuke winkeltjes en gezellige restaurantjes. Omringd door bergen. Gelukkig was ik op tijd terug voor een enorme plensbui.

Zaterdag heb ik Copan ruines bezocht. Bloed heet. Erg mooi zo omringd door bomen vol met papagaaien. Die leven hier nog in het wild. Samen met een gezin en een reisgenoot van het busje uit Peru en een gids liepen we langs alle tempels. Een tempel is ondergronds gebouwd. Daarbovenop zijn een paar andere tempels gebouwd. De ondergrondse kan je via een tunnen bekijken. Best bijzonder. En het blijft voor mij bijzonder hoe ze in die tijd al zulke grote stenen en rotsblokken konden verplaatsen en stapelen zonder alle gereedschap en machines die wij tegenwoordig hebben.

Wel grappig trouwens, er kwamen 3 giegelende meiden van een jaar of 16-18 op me af, of ze met me op de foto mochten. Ze vonden me zo groot en blank. Dus maar gedaan. hihi word nog beroemd hier in El Salvador.

Daarna nog een museum bezocht. Daar was de tempel nagebouwd in oorspronkelijk formaat en met de kleuren die het toen der tijd gehad zou hebben.

Savonds kon ik vanaf het terras meegenieten van het feestje dat aan de overknt werd gevierd. De kinderen hadden veel lol. Het is kennelijk een gebruik dat zij een ballon krijgen en ie mee naar buiten nemen om bovenop knallertjes stuk te trappen. Daarna volgde spelletjes die me deden denken aan tikkertje en elkaar uitdagen wie het hoogst op de hoge stoep kon springen. Vervolgens kwam er voor de jarige nog een mariachiband.

Zondag ochtend werd ik al vroeg wakker gemaakt door een of andere vent die op mijn deur stond te bonken, om vervolgens te ontdekken dat ik Fernando niet ben....grrrr en ik zou juist een beetje uitslapen. Dus toen maar gaan douchen en op pad gegaan. Met een soort tuctuc op weg naar het vogelpark. Hier berschermen ze vogels en vangen vogels op die bij mensen thuis hebben gewoond en zijn verwaarloosd of iets dergelijks. Vooral veel papagaaien en parkieten.

Na de lunch weer het busje in en terug naar San Salvador. Daar waar de heen reis lekker vlot ging, ging het hier bij de eerste grens al mis. 3 meiden uit Amerika en Ierland waren via een Ticabus Honduras binnen gekomen en hadden toen een geel papiertje met een stempel erop moeten krijgen. Dit hadden ze niet dus duurde het bijna een uur voor we verder konden. Gelukkig mochten ze toch door. Een half uur later stopte de chauffeur om zowel linkd voor als rechts achter tegen de banden te trappen. Geen idee waarom. Was even bang dat we pech hadden, maar toen reed hij weer door alsof er niks was gebeurd.  Rond 19.30 was ik terug 'thuis'' in Ximinas in San Salvador. Moe maar voldaan!!!

Maandag ochtend weer opnieuw op pad gegaan. Met de taxi naar het busstation om de bus naar Sonsonate te pakken. Daar op de volgende bus naar Barro Santiago, waar ik nu dus ben. Onderweg stopte de bus nog een half uur zodat de chauffeur even kon lunchen. Daar sta je dan in de middle of no where te wachten... Gelukkig had k een leesboek bij de hand.

In het dorp werd ik afgezet en moest ik nog een paar blokken door lopen. Alleen waren die blokken mij te onduidelijk en was het echt snikheet met mijn backpack op mijn rug en mijn kleine rugzak aan de voorkant. Heerlijk was dan ook dat ze de airco alvast aan hadden gezet in mijn kamer. Even de koelte voelen!!!

De rest van de middag heb ik heerlijk liggen luieren in een hangmat met mijn boek en drinken bij de hand. Ik ben nu de enige in dit hotel en verder zijn er geen toeristen hier. Best raar. Ook heel fijn. Het hotel, Capricho Beach House ligt aan het strand. In de tuin kan ik kiezen tussen een hangmat, een ligstoel of een andere ligstoel. Heerlijk!!!

Eind van de middag heb ik een wandeling gemaakt over het strand. Zelfs rond zonsondergang is het nog snikheet. Langgeleden voor me gevoel dan ook dat ik koude handen en voeten had.

Vanmorgen heb ik een toer langs de mangroves gemaakt en gezwommen. Erg mooi en rustig. Je hoort alleen de natuur. De gids stelde voor dat ik vanaf het mangrove eilandje zwemmend/ dobberend me zou laten drijven naar het restaurant op het puntje van het schiereiland. Dus dat deed ik, het water voelde zo lekker!!! Hij, Julio, ,et zijn bootje erachter aan. Echt genieten was dat. Ik hoefde weinig te zwemmen door de sterke stroming. Ondertussen genietend van de mooie omgeving en het heerlijke water. In de verte isNationaal Park Impossible te zien, begen en vulkanen. Verder is alls groen, vliegen er pelikanen over, is de lucht blauw. Relaxen dus :-). Na een ontbijtje in het restaurant bracht de gids me naar het dorpje waar ik nu dus dit verhaal zit te schrijven. Als het goed is kan ik zo met een pickup mee naar het hotel liften. Eens uitvinden hoe dat werkt. Eenmaal terug ga ik heerlijk in mijn hangmat hangen. Heb er al helemaal zin in!!

liefs aan iedereen!!!