Yelapa-Puerto Vallarta-La Paz februari 2018

21 februari 2018 - San José del Cabo, Mexico

Vrijdag 9 februari kwam ik na een busrit van ongeveer 40 minuten en een tocht met een taxiboot van 20 minuten aan in Yelapa. Yelapa ligt ten zuiden van Puerto Vallarta en loopt in een soort u vorm met in het miden van de u een groot strand met een aantal restaurantjes. Er zijn maar een paar restaurantjes en hotels en een klein winkeltje. Kennelijk wordt dit alles gerund door 7 families.  Mijn hotel was aan het begin van de baai: Hotel Bahia Bonita. Recht er tegenover keek je uit op het dorpje. Een wandeling van ongeveer 45 minuten met veel trappen, daar het dorpje tegen de berg aan gebouwd is.

De rest van dit verhaal gaat, vrees ik, wat saai worden en vooral bestaan uit: strand, walvissen, relaxen...... Maar wat was het heerlijk!

In Yelapa is er maar 11 restaurant op het strand dat in de avond ook nog open is. De rest sluit als de dagjes toeristen weer weg zijn, zo rond 17.00. In het dorpje zelf zijn nog wat restaurantjes die tot later open zijn, maar dan moet je dus wel wat verder lopen en vooral je zaklamp niet vergeten daar er weinig straatverlichting is. De eerste 2 dagen was het wat bewolkt, daarna stralend mooi weer.

Vanuit Yelapa heb ik een boottocht gemaakt naar Isla Marietas. Dit was nog even een uitdaging... Om 10.00 stond ik klaar. Uiteindelijk kwam het bootje. De kapitein vertelde dat er mensen hadden afgezegd en dat we de boot gingen ruilen voor een kleiner bootje. Dus wachten tot zijn vriend kwam met een kleiner bootje. En wachten.... Tegen ons zei hij dat hij elk moment kon komen. Ondertussen hoorde ik hem in het spaans aan anderen vragen om het telefoonnummer van zijn vriend..... Uiteindelijk kwam die vriend niet en was de optie: of morgen of wachten tot de linker motor was gemaakt. Samen met het stel waar ik de tocht mee zou doen (overigens een vreselijk klef stel), besloten we te wachten tot 14.00, dan zou de boot weer gemaakt zijn. In de tussentijd heb ik een wandeling naar het dorpje gemaakt. En ja hoor... om 14.00 gingen we dan toch.

De trip op zich was mooi. We hebben walvissen gezien, een schildpad en veel zeevogels (fregatvogels, meeuwen, pelikanen, jan van gent vogels). We zijn zelfs nog naar secret beach geweest. Een soort verborgen strandje met grotten waar je komt door onder een tunnel door te zwemmen. Het getij moet dus een beetje mee zitten...  En daarna nog gesnorkeld.
Wel had ik de hele tijd het idee dat de toer wat afgeraffeld werd. Dat was wel jammer.

De rest van de tijd in Yelapa bestond uit  zonnen, lezen en lekker niks doen. Oja en nee zeggen tegen verkopers op het strand: sierraden, kleden, taarten, oesters, schelpen en souvenirs.

Met de eigenaar van mijn hotel had ik interessante gesprekken. Over Mexico, het leven in Nederland, de maffia in Mexico. Sommigen Mexicanen voelen zich veiliger door de maffia. Die zorgt er namelijk voor dat mensen gestraft worden als ze stelen of iets dergelijks. Veel vertrouwen lijkt er niet te zijn in de politie. Die doet niks. De maffia beschermt ook de toeristen. Toeristen zorgen voor inkomsten. Wie de toeristen dus beroofd of kwaad doet, heeft een probleem met de maffia. Tja.... als je het zo bekijkt...

Dinsdag 13 februari was het dan toch weer tijd om de boot terug naar Puerto Vallarta te nemen. Daar had ik een mooi hotel vlak bij het strand geboekt: Eloise.

De eerste avond viel ik met mijn neus in de boter en kon ik nog net een staartje van carnaval meepikken. Wel een klein staartje: een mini optocht met dansers, mooie wagens en wat muziek. Na carnaval in Panama vorig jaar.... toch wel even wat anders.

Ook in Puerta Vallarta bestonden mijn dagen vooral uit strand, zon, zee en relaxen. De massages die op het strand worden aangeboden, hielpen daar nog een beetje extra aan mee. De hoeveelheid verkopers die langs komen daar en tegen wat minder. Er leek geen einde aan te komen. En dan is het op een gegeven moment toch wat lastig om bij de zoveelste verkoper vriendelijk nee te blijven zeggen.

Vanuit Puerto Vallarta heb ik ook weer een boottocht gemaakt. Dit was echt een topdag. Zo goed geregeld allemaal en super gastvrij en topservice!. We hebben onderweg heel veel walvissen gezien. De bultrugwalvis. Deze komt elk jaar van november tot maart naar Mexico zwemmen om daar te paren of jongen te krijgen. De walvis baby's worden achterste voren geboren, dus eerst met hun staart. Mocht het een lastige bevalling zijn, dan kan de baby walvis ondertussen nog gewoon lucht krijgen in de baarmoeder. Baby walvissen worden zonder vetlaag geboren. In Canada en zo zouden ze dus meteen dood gaan omdat het daar te koud voor ze is. In Mexico kweken zee een vetlaag door veeeeeel moedermelk te drinken. En hun spieren goed te trainen. Daarna zijn ze er klaar voor om het hele stuk terug te zwemmen.    

Zaterdag 17 februari nam ik het vliegtuig vanuit Puerto Vallarta naar Mexico stad naar La Paz in Bahia California. Een rustig stadje aan het strand. Mijn hotel was vlak aan de Malecon. Daar waar iedereen flaneert langs het strand en de terrassen. In Verband met Carnaval was er 'savonds van alles te doen. Kermiskraampjes, eetkraampjes, springkussens voor de kinderen. De staf in Seven Crowns is echt top!! Ontzettend gastvrij en topservice. Ze denken goed met je mee en geven veel informatie over de omgeving.

Via hen heb ik 2 toers geboekt. De eerste was naar Puerto Adolfo Lopez Mateos. Een rit van 3 uur (onderbroken met een heerlijk ontbijt).... Met regen erbij..... Volgens de Mexicanen was dat ongewoon voor de tijd van het jaar. Dus eerst op zoek naar bescherming tegen de regen. Wel zo prettig als je 2 a 3 uur in een bootje op zee gaat dobberen...Dat werd dus een vuilniszak met gaten erin geknipt. (tja wat heb je aan je poncho als die in je hotelkamer ligt op een van de weinige momenten dat deze echt eens van pas zou komen...)

Maar goed.. vanuit de haven kun je een boottocht maken en de grijze walvis zien. Deze zijn super nieuwsgierig en helemaal niet bang. Ze komen naast de boot zwemmen en steken dan hun kop omhoog. Je mag ze dan aanraken. Echt gaaf om ze van zo dichtbij te zien!  

De dag erop heb ik een toer gemaakt naar het eiland Espiritu Santo. Dit eiland is door een vulkaanuitbarsting ontstaan en wordt nog steeds gevormd. Door de vulkaan eronder wordt het eiland steeds een beetje meer opgetild, alleen dan wel schuin. Hierdoor heb je aan 1 kant van het eiland stranden. De andere kant bestaat vooral uit rotsen. Elk een andere kleur. Hierdoor ziet het er erg bijzonder uit. Deze dag was zelfs nog natter en kouder dan de vorige. Wat volgens de Mexicanen echt raar was. Ze haden het nog nooit zo koud meegemaakt... Al snel was ik doorweekt. De wind erbij maakte het niet warmer... En dan kom je aan bij het meest noordelijke stukje eiland, waar de zeeleeuwen rondzwemmen. Onderdeel van de trip was snorkelen met zeeleeuwen. Ik bedacht me da ik het niet veel kouder kon krijgen dan ik al was en daarbij... op hoeveel plekken krijg je nu de kans om met zeeleeuwen te snorkelen.... Dus toch maar te water.... BBRRRRR. Maar echt gaaf! Ze komen vlak bij je, zwemmen soms recht op je af en gaan dan op het laatste moment op zij. Ook kun je ze onder water samen zien spelen. Ondanks de kou dus wel de moeite waard.

Eenmaal terug op de boot was iemand zo lief om me een droge handdoek aan te bieden en zo een beetje op te warmen. De lunch viel ook in het water door een nieuwe plensbui. Dus toen zijn we maar iets eerder terug gevaren. Moe, verkleumd en nat kwam ik terug in mijn hotel. Wat keek ik uit naar een hete douche.... Eenmaal opgewarmd nog nagenietend van een nieuwe bijzondere ervaring.....

1 Reactie

  1. Papa en mama:
    22 februari 2018
    Mooi verslag weer! En dan is deze (walvis)vakantie weer bijna voorbij! Omgevloooooogen! XXX