Morelia-Puerto Vallarta-Yelapa

Donderdag 8 februari stond ik al vroeg klaar om de lange oversteek naar Puerto Vallarta te maken. Eerst 3,5 uur naar Guardalajara en dan nog eens bijna 7 uur naar Puerto Vallarta. Maar... Dan heb je wel strand!!  De bussen zijn, zoals ik eerder al schreef, prima en comfortabel. Eigenlijk zitten ze lekkerder dan in een vliegtuig. Meer beenruimte en je stoel kan verder achterover. De rit verliep prima. Tussen het dommelen door genoten van het uitzicht. Bijzonder om te zien hoe de natuur verandert op weg naar de kust. Van vooral groen gelig bijna aaibaar uitziende grasvlakten en hier en daar een boom naar weelderig groen en veel bomen en meer bergen. En als je tussen door steeds vaker ook een palmboom spot, dan weet je zeker dat je de goede kant op gaat: Vamos a la Playa!!!  

Tijdens het overstappen in Guardalajara was er nog even sensatie.....of eigenlijk 2 keer. De eerste zorgde ik zelf voor.... Ik kwam klem te zitten met mijn backpack in de draaideur.... gelukkig was er iemand die me bevrijdde en kwam ik er toch nog door. In de wachtruimte zat ik met een kop koffie in de hand om me heen te kijken toen er in ene een vrouw langs rende met een grote volle vuilniszak in haar armen. Vlak erna gevolgd door een bewaker....... die weer gevolgd werd door een schreeuwende vrouw met ook een vuilniszak in haar handen. Ik vermoed dat mevrouw 1 zonder overleg besloten heeft mevrouw 2 te "helpen" haar bagage naar buiten te dragen.

Eenmaal in Puerto Vallarta was het nog een minuut of 25 met de taxi naar Hostel Oasis waar ik 1 nachtje zou slapen. Geen restaurant in de buurt maar gelukkig wel een Taco kraam om de hoek. Inmiddels geen puf meer na de lange rit om het gezellige centrum in te wandelen. Kost niks trouwens die tacos op straat. Ik vraag me altijd wel een beetje af qua hygiene hoe dat af loopt, maar eigenlijk heb ik daar nog geen problemen mee gehad. Voor je neus grillen ze alles.

Die nacht viel ik wat moeilijk in slaap. Het leek net of ik op een racebaan sliep. De hele nacht door autos, vrachtwagens en andere geluiden.

De volgende ochtend tijdens het ontbijt mooie gesprekken gehad over het leven, spiritualiteit, dromen en nog veel meer. Bijzonder zoals dat soms kan lopen.

Een van hen wilde gelijk met mij de deur uit en stelde voor om met me mee te lopen, mijn tas te dragen en de weg te wijzen naar de bus. Ik verklaarde hem voor gek.... maar scheelde me ooi wel een taxirit en in het kader van hulp accepteren.... Liepen we samen in 20 minuten naar de bushalte..... op naar Yelapa!!