Dinsdag 14 augustus 2012, Juayua, Route de Floras

14 augustus 2012 - Juayúa, El Salvador

Voor ik vertrek naar Los Cobanos, nog even een verslag van de afgelopen dagen....

Dinsdag 7 augustus heb ik volgens mij voor het laatst geschreven. Toen was ik in het vissersdorpje Barro de Santiago. Rare beleving om midden in een klein eenvoudig dorpje, waar nog op vuur wordt ekookt en mensen eenvoudig wonen, golplatendakjes, houten huisjes, stenen huisjes, rondrennende kippen en honden en dan te midden van dat alles een internet cafe. Zo tegenstrijdig is het leven hier vaak nog. Wat meteen zijn charmes heeft.

Na een lekkere lunch aan het strand ben ik op zoek gegaan naar de pickup die me naar mijn hotel, 3 km verderop, kon brengen. Al snel had ik die gevonden. In veel dorpjes hier werken ze met pickups. Best een handig systeem. Je laat een wagen de hele dag van a naar b rijden en onderweg kan iederee opstappen op uitstappen op elk gewensd punt. Je betaalt de chauffeur wat losgeld. Wel even wennen dat je erop moet klimmen en blijft staan. Goed vasthouden want de weggetjes zijn hobbelig. Maar heeft ook wel weer een vrij gevoel, de wind door je haren en brengt je waar je heen wil. Goedkoper dan een taxi, die hier dus niet te vinden is.

Terug in mijn hotal heb ik heerlijk de middag doorgebracht in een hangmat met een boek.

S avonds kwam Julio weer langs. Ik had het met hem over schildpadden. Hij beloofde op min duur te kloppen en me wakker te maken als hij er s nachts een zag. A fijn, Julio vertrekt en nog geen 5 minuten later wordt Sara, die in het hotel werkt, gebeld: Julio had een schldpad gezien die eieren aan het leggen is. Wij er heen. Zo mooi. Ik had mijn eerste schildpad weer gezien.

Woensdag 8 augustus ben ik door iemand naar Parque Imposible gebracht. Een nationaal park vlak bij de grens met Guatamala. Met een gids tot het uitkijkpunt gewandeld. Erg mooi.

Eenmaal terug mijn favoriete plekje in de hangmat opgezocht. S avonds een tijd op het strand gezeten met een kokosnoot met rum op mijn schoot. Heerlijk fris windje om af te koelen. En ondertussen hopen een schildpad te zien. Helaas is het bij die ene gebleven.

Donderdag 9 augustus heb ik een poging gedaan uit te slapen. Verder dan 8.00 lukt me hier niet. Best maf voor iemand die in Nederland zonder moeite tot 10.30 slaapt....

Daarna heb ik mijn eerste surfles gehad. Een paar blauwe plekken en een nieuwe ervaring rijker. Het tot staand komen lukte me niet, maar al liggend door de golven voortgestuwd worden is ook een gaaf gevoel. Het gng behoorlijk hard. Na een uurtje of zo hield ik het erbij. Wat is dat vermoeiend zeg.... steeds terug de zee in lopen, enorme hoge golven , de onderstroom, steeds weer op de plank kruipen. Ik had geen armen en benen meer over. Maar snap nu wel waarom mensen het zo graag doen. Na een middagje luieren in mijn hangmat ben ik eind van de middag op krokodillen jacht gegaan. We hebben er 6 gezien. Zo mooi die mangroves, de rust, de natuur.

De dag weer afgesloten met een kokosnoot met rum op het strand. In de verte de bliksemflitsen. Wat een klappen hoor je hier trouwens als het onweert en een regen!!!! Ik ben nu het regenseizoen volgens mij wel tegengekomen. Al regent het hier zelden de hele dag. Meestal pas vanaf een uur of 4 en dan een uur heel hard en dan is het weer over. De regen brengt vaak ook een fijne verkoeling.

Vrijdag Heb ik de bus genomen naar Sonsonate om vanaf daar de bus naar Juayua te nemen, waar ik nu dus nog even ben. Juayua is een bergdorpje in de route de Floras. Het is hier koeler, wat eigenlijk wel even lekker is. Op weg hier naar toe weer erg gelachen om de mensen in de bus. Dit keer kwam er een man binnen die begon te preken en uit de bijbel te lezen. Het komische er aan was dat er tegelijkertijd een vreselijke film op tv was waarin iedereen grof vermoord werd en bloed en gebroken botten alom aanwezig waren. De man raakte ook een soort van verontwaardigd toen hij merkte dat mensen in de bus of door zijn verhaal heen sliepen of naar de film keken. De slechte film, zoals hij ei, en daar kon ik hem dan weer geen ongelijk in geven.

Aangekomen in Juayua, moest ik meteen schuilen voor de regen. Binnen enkele minuten stonden de straten blank. Gelukkig was mijn hotel in de buurt. Hotel Anahuac. Een erg mooi hotel met erg vriendelijke mensen die er werken. Een fijne ruime en schone kamer. Wel viel me meteen op dat er geen fan of airco was. Na de warme nachten die ik tot nu toe had gehad, vroeg me even af hoe dat zou gaan. Dat werd me snachts al snel duidelijk... Het koelt hier behoorlijk af en ik heb het best koud gehad. De volgende ochtend maar meteen om een extra dekentje gevraagd.

OOk fijn is dat ze hier een gewone douche hebben. Daarmee bedoel ik een douche net als bij ons. In veel plekken in El Salvador, maar ook in andere landen in midden Amerika gebruiken ze electriciteit om warm water te creeren. Dan zie je dus letterlijk de electriciteitsdraden boven de douchekraan hangen. Ik heb in het verleden al eens een lichte schok gehad. Dat kan je je in Nederland niet voorstellen, water en stroom zo dicht bij elkaar.

Zaterdag 11 augustus Ben ik met nog 2 meiden en 2 gidsen op pad gegaan om de 7 watervallen te bewonderen die om het dorp heen liggen. Pfff wat een trip. Echt vele malen zwaarder dan me was verteld. Terwijl ik toch flink had doorgevraagd hoe het zou zijn. Halverwege vond ik het echt gekkenwerk. De paadjes werden steeds smaller en glipperiger en dat met de afgrond naast je.... Toen ik ook nog begreep dat we een paar keer door een riviertje zouden gaan en dan abseilen, besloot ik dat het tijd was om om te keren. De regen die erbij was gekomen maakte alles nog moeilijker en vooral gladder. Ik was al een paar keer weggegleden en was de gids die me steeds opving erg dankbaar. Een klein manneje, maar sterke armen, gelukkig!!!

Samen met de ene gids ben ik terug gegaan naar een andere waterval om de rest op te wachten. Later hoorde ik van hen dat het nog zwaarder werd. Blij dat ik gekozen had om niet verder te gaan. Wat een tocht.... Waarom wint de nieuwsgierigheid naar de omgeving het toch steeds weer? Inmiddels ou ik toch moeten weten dat de meeste watervallen niet met een geasfalteerd weggetje te bereiken zijn. Maar goed. Ik heb in iedergeval mijn beweging weer gehad zullen we maar zeggen.

Zondag 12 augustus ben ik met de bus naar Apaneca geweest. Het volgende dorpje. Echt heel klein. Na wat zoeken heb ik volgens mij het centrum ontdekt. Een klein marktje en een kerk met wat huizen er om heen. Wat een rust, geen andere toerist te bekennen.

Toen ik de bus naar Ataco wilde pakken werd mijn naam geroepen. Bleek een stel in de bus te zitten dat flink zwaaide en riep naar me. Ik herkende e niet meteen, maar het bleek het stel te zijn dat ik in Succitoto had ontmoet en die me een brief hebben meegegeven om in Amsterdam naar hun virenden te sturen. Zo grappig dat je het zelfde stel uit El Salvador 2 keer tegen komt.

Ataco was wat groter en drukker, zelfs wat toeristen gespot. Heerlijk rondgedwaald en naar een uitzichtpunt gewandeld. Vanaf hier kon je het stadje overzien. Daar kwam ik een groep San Salvadorianen tegen die vanuit de kerk met elkaar op stap waren. Leuke gesprekken mee gehad en elkaar op de foto gezet. Ik heb een lift van ze gehad en trok een uurtje met ze op.

Daarna terug naar Juayua. Ik wilde namelijk Feria Gastronomica meemaken. Een eetfestival wat hier elk weekend van 11 tot 17.00 plaats indt en veel toeristen zowel van uit El Salvador als daar buiten trekt. Erg leuk. Overal zijn tenten en luifels opgezet tegen de regen en overal kun je lekkere hapjes proberen.

Gisteren heb ik er een relax dagje van gemaakt. Beetje rondgestruind in het dorpje, wat boodschappen gedaan. Een massage gekregen en gelezen. De massage werd gegeven door een blinde vrouw met enorme sterke handen. Iets te sterke handen... Heb haar zelfs gevraagd of het iets zachter mocht.

S middags Joris ontmoet, ook Nederlands. Was best fijn om een avondje gewoon Nederlands te kunnen kletsen na al die dagen alleen spaans en engels.

En nu sta ik dus op het punt om weer te vertrekken. Op naar Los Cobanos, een klein vissersdorpje aan de kust. Dit schijnt een van de weinige plekken te zijn waar je goed kan snorkelen en koraalriffen hebt. En het staat bekend om..... schildpadden. Dus dat ga ik maar eens ontdekken!!!! Drie nachten daar en dan door naar Playa El Zonte waar ik de laatste 2 nachten zal slapen voor ik weer terug om naar Nederland.... Maar daar wil ik nu nog even niet aan denken. Het eind van de vakantie komt altijd te snel in zicht.

Hasta Luego!!!

Liefs aan iedereen.

 

Foto’s

2 Reacties

  1. Annette:
    14 augustus 2012
    STOER! Sylvia op de surfplank....Dat doe ik je toch niet na. En wat leuk dat je een schildpad hebt gezien! Geniet nog maar lekker van die laatste week! Mijn koffer is bijna gepakt......

    kus Annet
  2. Papa en mama:
    15 augustus 2012
    Geweldig wat je allemaal doet en meemaakt en de leuke kontakten, die je hebt met allemaal verschillende mensen. Goed, dat je ook af en toe in een hangmat ligt met een boek. Heel veel liefs.