Taganga-Nationaal Park Tyrona-Palomino-Santa Marta-Bogota

29 juli vertrok ik naar Taganga. Eenmaal op zoek naar de bus, bleek weer hoe aardig en behulpzaam mensen kunnen zijn. Nadat ik een vriendelijke meneer had gevraagd of dit de juiste hoek was om de bus naar Taganga te pakken, bleef hij zeker 15 minuten met me wachten, om er zeker van te zijn dat ik in de juiste bus stapte. Erg llief. De busrit zelf was de grootste afstand die ik tot nu toe overbrucht heb... hihi. Nog geen 20 minuten later was ik er al. Maar na de drukte van Santa Marta was ik wel weer toe aan een wat kleiner stadje. Taganga voldoet daar aan. Is een klein vissersdorpje. De straten zitten vol kuilen en stenen. Ik had een erg leuk hostel gevonden: Divanga. Met een klein zwembadje in de tuin en hangmatten er om heen en een barretje boven. De eerste dag heb ik vooral lekker gezwommen en gelezen in de hangmat.

30 juli ben ik met de boot naar Nationaal Park Tyrona gegaan. Dat was een hobbelige rit. De speedboot stuiterde over het water. Gelukkig deed het uitzicht veel goed. Wat mooi! we hebben ongeveer 45 minuten langs de kust gevaren. Mooie rotspartijen met er achter de bergen. Eenmaal in Park Tyrona kwam ik wat bekenden tegen van uit Bogota. Leuk om te horen wat zij in de tussentijd hebben gedaan. De rest van de dag heb ik vooral gezwommen en gelezen. De terugtocht ging lekker op zijn latijns amerikaans. Eerst hoorden we dat we om 13.30 al terug moesten. Toen werd het 16.30 en toen weer 15.30. Uiteindelijk vertrokken we rond 16.00 met een boot vol mensen.... Zelfs op de bodem, tussen al de tassen en backpacks, zaten nog wat mensen. Het is soms net of ze willen testen hoeveel mensen je in een boot/ auto of bus kunt proppen. Het voordeel was wel dat de boot een stuk zwaarder was en dus niet meer over het water stuiterde, wat de rit wel een heel stuk comfortabeler maakte.

31 juli vertrok ik weer. Eerst terug naar Santa Marta om daar de bus naar Palomino te nemen. De rit duurde bijna 2 uur. De airco ded het niet, maar dat was snel opgelost door de ramen en de deur open te gooien. Er kn niks op tegen een natuurlijke frisse wind. Ondertussen had ik weer mooi uitzicht op de baaien en de zee. Eenmaal aangekomen in Palomino, zat ik voor ik het wist achterop bij een motortaxi. Gewone taxis hebben ze hier niet. Ik had me eigenlijk voorgenomen om te kijken of ik ergens een lift met een auto kon ritselen, maar kon niet op tegen de charmes en het vertrouwen dat deze jongen uitstraalde. Dus voor ik het wist zat ik toch achterop zijn motor, mijn backpack over het stuur en hem stevig vasthoudend. Geef mij toch maar een auto....Maar goed, ook dit hoort erbij.

El Matuy, het hotel waar ik zat was echt super!! Lekker aan het strand en een erg mooi en groot huisje helemaal voor mij alleen. Met het heerlijkste bed dat ik tot nu toe heb gehad. Als ik die toch eens kon inpakken en meenemen op reis....Achter het slaapgedeelte een tuintje of patio met een wc en buitendouche en wasbak. Op de verranda hangmatten. Wat kan je nog meer willen? S avonds werd de buitenruimte verlicht met fakkels en kaarsen. Erg mooi!!! Overdag heb ik vooral lekker op het strand gelegen en in een hangmat. Lekker relaxen en lezen met mooi uitzicht. S avonds gezellig met de andere gasten gegeten. Twee oudere stellen uit Bogota en een jonger stel uit Bogata, waarvan zij binnenkort naar Nederland komt als Au Pair. De donkerte had een nadeel... zelfs met mijn zaklamp in de hand wist ik mijn cabaña niet meteen terug te vinden. Met mijn richtingsgevoel ben ik volledig de verkeerde kant op gelopen. De anderen konden er erg om lachen en hebben me vervolgens toch maar de goede kant op gestuurd.

1 augustus ben ik met het jonge stel uit Bogota samen een toer gaan doen. Achterop de motortaxi wrden we een berg op gereden, wat ik persoonlijk gekkenwerk vond met al die stenen en rotsen. Ik heb een gedeelte maar even mijn ogen dicht gedaan en hard gedacht aan andere dingen. Het laatste gedeelte van de berg moesten we zelf lopen. Dat viel niet mee. Was maar 30 minuten maar voelde als uren. Wat een hitte! en zo stijl omhoog. Deed me realiseren hoe blij ik was dat ik met de boot naar het park Tyrona ben gegaan en niet had gekozen voor de wandeling van minimaal 2 uur.

Maar goed eenmaal boven wachtte een mooie beloning. In een opblaasbare autoband gingen we rivier Palomino af. Dit was erg releaxed en mooi en verkoelend. Met je kont en benen en het koele water hangen en ondertussen genieten van de mooie omgeving en dat zeker een uur lang. Dat was genieten.

Onderaan de rivier werden we weer opgewacht door de motortaxis en thuis gebracht.

Eind van de middag heb ik nog een wandeling gemaakt over het strand. Blijft bijzonder als je daar praktisch niemand tegenkomt en het strand niet volgebouwd is met strandtenten enz.

Daar het me daar zo goed beviel ben ik er gisteren bijna de hele dag nog gebleven. Lekker even zo een paar dagen bijna niks doen. Het grootste dilemma op een dag was of ik in een hangmat ging liggen of op een strandbedje. :-). Ik ontdekte trouwens dat ik niet alleen sliep in mijn cabaña. Ik deelde het, ongevraagd, met een vleermuis.

Gisteravond laat ben ik terug gekomen in Santa Marta en vanmorgen vertrokken met het vliegtuig naar Bogota. Daar ben ik nu dus en de tijd een beetje aan het doden. Over een uur of 3 vlieg ik naar Leticia, waar een jungle avontuur op me wacht. Ik ben erg benieuwd!!

Liefs Sylvia