Bogota-Leticia-Amazone jungle-Bogota

Zaterdag 3 augustus
Na eindeloos wachten (zo voelde het tenminste), kon ik dan toch eindelijk het vliegtuig in, op weg naar Leticia, de Amazone, of te wel op naar de jungle. In een dag van het noorden van Colombia naar het zuidelijkste puntje. Van warm, naar nog warmer. En vooral vochtig....

In het vliegtuig bleek ik naast een vleermuis deskundige te zitten. Hij was op weg naar Leticia om in de Amazone onderwijs te geven aan de lokals over vleermuizen. Ik liet hem meteen mijn foto zien van de vleermuis die ik in mijn kamer had gevonden. Oeps... Dat zag er niet goed uit, was zijn reactie. Het beestje leek namelijk verdacht veel op de vampiervleermuis. Juist, dat beest dat bloed zuigt uit dieren en eventueel mensen als die in de buurt zijn...Hij kon het niet met zekerheid zeggen omdat het koppie niet al te goed te zien was in dat kleine schermpje van mijn camera. Er zijn echter 4 opmerkelijke kenmerken van de vampiervleermuis. Dat is onder andere zijn pootjes. Check, die kwamen overeen. Zijn positie op de muur, check...kwam ook overeen. De derde begreep ik niet (spaans woord dat me niet duidelijk werd), maar check, was ook aanwezig.  en de vierde was zijn kop. en die was dus net niet goed zichtbaar. Naar mijn idee ben ik niet gebeten, maar toch maar even in de gaten houden. 

Eenmaal in Leticia werd ik opgehaald door het reisbureau waar ik de trip had geboekt. Na een poging tot betalen met creditcard, wat niet lukte door de slechte verbinding, werd ik naar mijn hotel gebracht.

Leticia voelde al warmer en vochtiger aan. Dat beloofde wat voor de jungle...En de beestjes en insecten daar. Dat zou ook nog wat worden aan gezien ik van onverwachtse wegschietende beestjes schrik. De afgelopen dagen ging ik al langzaam steeds meer de rustigere plaatsen opzoeken. En daar waar minder mensen zijn, zijn over het algemeen meer dieren. In Palomino heb ik zo al een kikkertje een krab een enorme kever en dus die vleermuis op mijn pad gehad. En dan natuurlijk nog die gekkos. Op de vleermuis na, allemaal onschuldige beestjes, maar zo verdraaid snel en over het algemeen onaangekondigd. 

Maandag 5 augustus
s Morgens werd ik opgehaald en naar het kantoor gebracht van Amazone Travel Agency. Een van de oudste reisbureaus die toeristen een tour door de jungle aanbiedt. Staan goed bekend. Daar namen we mijn reis nog een keer door en liet ik mijn bagage achter. Vervolgens begon ik mijn tour met Ramiro, mijn gids voor het eerste gedeelte. Eerst met de taxi naar het haventje in het Braziliaanse gedeelte van Leticia. (Leticia ligt op de grens met Brazilie). Grappig, je ziet geen grens of iets dergelijks, toch kan je aan de kleding en muziek en de autos merken dat je in een ander land bent. Ook schijnt het eten er anders te zijn. 

Vervolgens de speedboot in, een soort bus op het water die mensen over het water vervoert naar diverse dorpjes langs het water op vaste tijden. Ondertussen bleken we tussen Brazielie en Peru in te varen. In Benjamin Comstant (Brazielie) stapten we uit en namen een ander bootje die niet zo hard kon. Deze bracht ons naar Sacambu Lodge langs Rio Javari. Na een halfuurtje varen zag ik de eerste dolfijn springen. Een grijze. Deze rivierdolfijn is erg klein, wordt ongeveer een meter. De tocht was verder erg mooi. Bij aakomst van de lodge, heb ik de instructies van Ramiro net niet helemaal goed begrepen, wat leidde tot een voet die zeker 20 cm in de modder zakte... Wat je ziet is niet altijd wat het is. Iets dat op stevige zandbodem lijkt, blijkt een zompigge modderlaag te verhullen. En dat heb ik geweten. Met wat moeite kreeg ik mijn voet met schoen en al eruit. Die was dus in ene grijs en woog een kilo extra... bleh. 

Sacambu Lodge ligt in het lage gedeelte van de Amazone. Dit houdt in dat ze een droog en nat seizoen hebben. In het droge seizoen, waar ik in zat, stond de rivier zeker 5 tot 10 meter lager. Hierdoor kon je bepaalde stukken lopend doen. In het natte seizoen regent het veel meer en stijgt de rivier ook nog eens door regen elders in Colombia en Peru. Dan stijgt de rivier zo veel dat grote gebieden onder water liggen en je met een kano tussen de bomen door of over de bomen heen kan varen, waar op dit moment alleen te lopen was. De lodge zelf stond op enorme palen, ik denk zeker 10 m. Later werd me aangewezen hoe hoog de rivier kan staan. Die was vorigjaar zo hoog gekomen dat de lodge voor een deel onder wate rhad gestaan. Dat kan je je niet voorstellen. Als ik nu naar buiten keek, was de rivier zeker 30 meter verder en stond het onder de lodge dus droog. Met hoogwater, kan je volgens mij je boot aanleggen bij de lodge zelf. 

Na de lunch zijn we weer in het bootje gestapt en op zoek gegaan naar dieren. Ik heb vooral veel vogels gezien, waaronder een erg mooie ijsvogel. Verder wat aapjes en veel bomen. Op de terugweg gingen we op zoek naar dolfijnen. Je vindt hier roze en grijze dolfijnen. Rond 16.00-17.00 gaan ze op jacht naar eten en is dus de grootste kans dat je ze ziet, en smorgens rond 6.00. Al snel hoorden we de eerste plons. Ze zijn razendsnel, die roze dolfijnen, kunnen wel 3 meter worden en zijn zo aangepast aan het leven in de rivier dat ze de enige dolfijnsoort zijn die hun kop van links naar rechts kunnen draaien. Hierdoor kunnen ze zelfs in ondiep water en vlak bij de kant vissen vangen. Ik heb er meerdere gezien. Erg mooi!!!

Na het avondeten, dat ik heb moeten beschermen tegen de muggen, die graag een vorkje mee wilde prikken (zowel van mij als van mijn eten...), gingen we een kano in op het meertje achter de lodge. Inmiddels was het al pikke donker. De kaaimannen waren ons doel. Bijzonde rom in het donker in een kan te varen. Je ziet echt geen hand voor ogen en hoort alleen de natuur. We hebben een stuk of 4 kleine kaaimannen gezien waaronder een baby kaaiman van 3 of 4 maanden. Ramiro heeft deze gevangen en liet hem zien. Zo schattig.... 

Die nacht heb ik amper geslapen. Om de 2 uur of zo moets ik hoognodig plassen. Het viel de eigenaresse op en die kwam heel lief vragen of ik me wel goed voelde, niet ziek was. Uitgelegd dat ik me goed voelde maar steeds moest plassen. Ze beloofde me de volgende dag een speciaal kopje thee te geven, gemaakt van diverse boomschorsen, een natuurlijk medicijn die zij zelf ook gebruiken. Deze heb ik inderdaad gekregen en kan niet zeggen dat het erg lekker was, maar de smaak viel me nog mee en het hielp me de tweede nacht wel iets. 

Dinsdag 6 augustus ben ik met Ramiro de jungle in gegaan voor een ochtendwandeling van een uur of 3. Ramiro heeft me diverse bomen en planten aangewezen en uitgelegd hoe de mensen van zijn stam die gebruiken bij ziektes en om ziektes te voorkomen. Zo is er een boom, ben de naam vergeten, maar als je daar thee van zet en dit gedurende een maand 3 keer per dag drinkt, ben je een jaar lang beschermt tegen malaria. Klinkt toch wat gezonder dan de pillen die ik van de apotheek had mee gekregen. Verder hebben we weer diverse vogels gezien. Het ´pad´ was niet altijd even makkelijk te bewandelen. Een gedeelte moesten we door de modder. Ik was erg blij met de regenlaarzen die ik in de lodge had gekregen. Op een bepaald moment zat ik met een voet zover in de modder, dat ik zelf mijn been er niet meer met laars en al uit kreeg... De modder zoog mijn voet gewoon op. Ramiro heeft flink lopen trekken en toen was ik weer vrij. 

Terug in de lodge bleken er een nieuw stel bijgekomen te zijn. Samen met hen gingen we na de lunch op piranha´s vissen. Hoewel ik niks met vissen heb en in mijn leven misschien 3 keer een hengel heb vastgehouden en dat was toen ik nog klein was, was het toch wel kicken om een piranha aan de haak te slaan. Ik heb er zelfs 2 gevangen!! Meer dan de andere toeristen. Ik liet het verder aan Ramiro over om ze van de haak te halen. Mijn vingers waren me te lief. Wat een agressief beestje!! Zelfs bijna dood hapt hij nog vol kracht in een andere vis als je deze in zijn bek houdt. Verder heb ik een Paco en 2 Sabalo´s gevangen. Geen idee hoe je ze in het nederlands noemt. Deze hebben we terug gegooid in het water. De piranha heb ik s ´avonds gegeten. Nog best lekker. 

Na het eten kreeg ik de instructie om vroeg te gaan slapen. De volgende dag zou ik namelijk al vroeg ontbijten (6.00).

Woensdag 7 augustus stond ik dus al vroeg op. Ik had niet heel veel geslapen, ondanks dat ik minder vaak naar de wc hoefde. Om 7.00 vertrok ik alleen naar Benjamin Constant. Daar weer een andere boot naar Leticia. Daar zou ik opgewacht worden, maar ik kon niemand vinden. Dus toen zelf maar een taxi gezocht om naar het kantoor te gaan en daar te vragen hoe verder. Daar waar ik in Colombia gewend was dat de taxis allemaal geel zijn, kon ik er in Brazielie geen een vinden. Daar hebben ze dus allemaal een andere kleur. Een rastman wilde me wel helpen. Uiteindelijk zat hij voor ik er erg in had ook bij mij in de taxi. Op zich was hij vriendelijk en heeft me terug naar het kantoor geholpen. Maar eenmaal daar vroeg hij of ik hem geld wilde geven en begon hij verhalen op te houden over hongerige kinderen enz. Toen ben ik maar snel het kantoor in geschoten. Ik vertrouwde het toch niet helemaal. 

Eenmaal daar werd er verras gereageerd dat ik er al was. Al snel werd een en ander geregeld en werd ik naar een ander haventje gebracht, dit keer in Letica zelf. Daar werd ik op een andere busboot gezet en die bracht me naar Maloca Tucano Lodge, in het andere gedeelte van de Amazone, langs de Amazone rivier. 

Daar werd ik opgewacht door Gustavo en Dennis. Dennis was de eigenaar van de lodge en Gustavo mijn nieuwe gids van de Jaqua stam. Deze man bleek nog meer van de natuur af te weten dan Ramiro. Ik kreeg meteen weer laarzen aan, die ze voor me mee hadden genomen vanaf de Lodge. Dennis nam mijn rugtas mee en ging vast vooruit. Samen met Gustavo liep ik in een rustiger tempo in een uur naar de lodge. Wat een warmte!!!! Onderweg legde Gustavo me van alles uit. 

Eenmaal aangekomen in de lodge kreeg ik eerst een lekkere lunch aangeboden. Na even bijgekomen te zijn in een hangmat, stond de volgende wandeling al op het programma. Gustavo had als stopzinnetje 20 minuten. Als ik vroeg hoeveel tijd er nog was voor we gingen wandelen, was het antwoord 20 minuten. De wandeling zou ook 20 minuten duren. Jaja.... 3 x 20 eerder...Erg mooi, al wer dik gek van de muggen en de warmte. En de vochtigheid. Alles voelde klam en vochtig aan. Kleding is niet droog te krijgen tenzij je het in de volle zon kan hangen. Echter is het weer klam voor je er erg in hebt. 

Na de wandeling van ´20´ minuten (lees 60) mocht ik weer even bijkomen en mijn spullen uitzoeken voor de nacht. Deze nacht zou ik namelijk slapen in de jungle zelf. Dus niet in een lodge of bed. Eind van de middag vertrokken we voor een wandeling van ´20´ minuten bepakt en bezakt (Gustavo meer dan ik) op zoek naar een mooie plek om te slapen. Daar waar ik slechts struiken en bomen zie, ziet Gustavo een pad. En zo niet, dan maakt hij er wel een. Met zijn machetti in de aanslag, hakte hij een weg. Op zijn rug een grote zak vol eten en campingspullen.

Na een tijdje wandelen, had hij een geschikte plek gevonden, vlak bij een grote boom. Ik vroeg me af waar en hoe, zag alleen groen spul. Gustavo begon echter om zich heen te hakken met zijn machetti en voor ik het wist, was er een stukje open terrein. Weer even later had hij wat boompjes omgehakt en er een soort tentstokken van gemaakt. Plastic zeil erover, hangmat voor mij er aan met afsluitbaar muskietennet er over heen voor mijh en een tentje er naast voor zichzelf. Daarna was het tijd voor een kampvuur en ging hij rijst warmen en vis roken boven het vuur. Ondertussen begon het donker te worden. Daar waar ik overdag al gek werd van de muggen, was het in het donker geen harden. Als ik mijn ogen dicht doe, hoor ik ze nog.....Van rustig eten was dus geen sprake. Daarna hebben we een korte wandeling gemaakt om het kamp heen.Op zoek naar kikkers, beestjes enz. Ik heb diverse enorme insecten gezien, enorme spinnen en wat kikkertjes. Daarna vond ik het mooi geweest. Ik was inmiddels bekaf van al het wandelen en werd echt gek van het gezoem van de muggen. Ondanks de deet en dat ik lange mouwen aan had, werd ik toch geprikt. Laat staan als je midden in de jungle naar de wc moet....Bepaalde lichaamsdelen zijn dan toch echt onbedekt en een open buffet voor de muggen. Helaas kan ik dan ook niet zeggen dat ik zonder muggenbult de jungle ben uitgekomen....

Eenmaal in mijn veilige coconnetje (hangmat in muskietennet) voelde ik me relaxter. Veel minder muggen en eindelijk even rusten. Het was bijzonder om daar zo midden in de jungle in een hamgmat te liggen en nioks anders te horen dan de geluiden van de insecten en andere dieren. Gustavo kan van veel geluiden zeggen van welk dier het komt. Zo was een piepend geluidje van een schorpioen. En dat leek steeds dichter bij te komen...Gelukkig kon hij mijn coconnetje niet in. 

Gustavo bleek ook een Sjamaan te zijn. Daar ik ook overdag nog regelmatig naar de wc moest, vroeg hij wat ik had. Daar ik vreesde die nacht er meerdere keren uit t emoeten en dat liever niet wilde... vroeg ik hem of hij niet nog een middeltje had. Toen stelde hij voor om me een sjamaan behandeling te geven. Dat wilde ik wel eens beleven. Dus toen kwam hij mijn coconnetje in. Hij stak een sigaret aan en blies die rook uit in zijn handen. Vervolgens ging hij met zijn handen over mijn buik. Best intiem allemaal zo met zijn 2en in de jungle in een cocon van het muskietennet. Ik voelde me echter veilig bij hem en kan niet anders zeggen dan dat zijn behandeling heeft geholpen. En erg bijzonder om mee te maken!!

Ik heb die nacht heerlijk geslapen!!!

De volgende ochtend kamp afgebroken en terug naar de Lodge. Dar heerlijk ontbeten, nog een wandeling gemaakt en na de lunch was het tijd om langzaam terug te gaan naar de bewoonde wereld. Met Emanuel, die daar ook werkt, ben ik terug gelopen naar de aanlegstijger. Onderweg heb ik nog 2 aapjes en een toekan gezien. Met een bootje zijn we naar een dorpje in de buurt gegaan, waar ik wat heb rondgelopen. Ik was echter inmiddels best bekaf van al dat wandelen. Dus nog even lekker uitgepuft op een bankje met uitzicht op de rivier. Daar zat ik lekker in een windje en zag ik nog dolfijnen. Even leek het erop dat ik de busboot had gemist. Het voorstel was dat ik nog een nacht in de lodge zou slapen. Ik zag het echter niet zitten om weer naar de lodge terug te lopen. Ik was inmiddels echt bekaf en was ook de hitte en muggen wel zat. Stiekem had ik me al een beetje verheugd op de luxe van een hotelkamer met airco en een wc en vooral geen muggen.....Tweede voorstel was om vlak bij de aanlegstijger in een hangmat te slapen met Dennis in de buurt. Gelukkig bleek er toch nog een busboot aan te komen. En zo kwam ik toch nog terug in Leticia. Maar niet voor ik de tocht ben geeindigd zoals ik hem ben begonnen... toen ik de boot in wilde stappen gleed ik weg en ja hoor, daar gleed een voet in de modder. Met wat sjorren en trekken kreeg ik hem er weer uit. Was ie net weer schoon en droog die schoen..... Gelukkig was Dennis zo lief om hem voor me schoon te maken. 

Het was erg bijzonder om een paar dagen in de jungle door te brengen. En om een nacht in een hangmat in de jungle te slapen. Ik ben er echter niet voor gemaakt om hier te wonen. Ik zou echt gek worden van de muggen!!!!

Eenmaal terug in Leticia heb ik dan ook wel even genoten van de luxe van een hotelkamer! Na een heerlijke rustige nacht, zonder muggen, heb ik de laatste dag in Letica vooral wat uitgeslapen en rond gewandeld, souveniers gekocht en toen op naar het vliegveld om terug te vliegen naar Bogota.