Bogota-Villa de Leyva-Bogota-Paris-Thuis

Zo dichtbij en toch nog zo ver van huis.... Terwijl ik dit schrijf zit ik op het vliegveld van Parijs, waar ik zojuist 2 dingen ontdekt heb: 1 in Frankrijk hebben ze een ander toetsenbord dan in Nederland en 2 ik kan beter blind typen dan ik dacht.

Maar goed, nog even terug naar Colombia.

Donderdag 8 augustus heb ik eerst lekker uitgeslapen en genoten van een nacht zonder muggen. Daarna heb ik vooral wat rondgelummeld, souveniers gekocht en gelezen. Eind vqn de middag het vliegtuig terug naar Bogota genomen en daar met wat moeite een hotel gevonden. De eerste taxichaufeur deed eerst al moeilijk over mijn backpack. Tja die hoort er toch echt bij. De volgende vroeg een belachelijke hoge prijs en beweerde dat zijn meter het niet deed en de derde kende het adres niet. Uiteindelijk toch iemand gevonden die het zei te weten. Na heel wat rondjes en dik een uur verder was ik echter nog niet aangekomen bij het hotel. Terwijl dit toch echt op 10 minuten van het vliegveld had moeten liggen, daar had ik het op uitgezocht. Het adres zou niet kloppen. (Later nagekeken, maar had het toch echt opgeschreven zoals het ook op de website stond). Uiteindelijk bracht hij me naar een ander hotel. Inmiddels was het al laat (22.30) en werd me afgeraden om nog naar buiten te gaan om te eten. Daar ik toch echt honger had vroeg ik of er niet een pizza bezorgd kon worden of iets dergelijks. Nee want de telefoon deed het niet. Konden ze dan niet iets voor me maken? Ze boden immers ook ontbijt aan. In eerste instantie werd er gezegd dat er niks in huis was. Inmiddels zo gaar en hongerig dat de tranen spontaan in mijn ogen sprongen. Een geluk bij een ongeluk, want in ene kon er toch een eitje voor me gebakken worden en hadden ze zelfs nog een klef broodje en sap voor me. Pfff moe kroop ik snel erna mijn bedje in.

De volgende dag voelde ik me een stuk frisser en vertrok ik weer vol goede moed naar mijn laatste bestemming: Villa de Leyva, een plaats die bekend staat om het grootste plein en door iedereen benoemd wordt als mooi en weker niet te missen. Een plaatsnaam die ik kennelijk niet goed weet uit te spreken, gezien de vragende ogen als ik naar de juiste bus vraag.

Vier uur later was ik in Tunja en nog een uurtje later in Villa de Leyva. En inderdaad, een mooi stadje. Prachtige huizen, straten met kinderkopjes (die je na een dag rondzwerven wel zat bent, want loopt voor geen meter), veel restaurantjes en terrasjes en winkeltjes.

Zaterdag heb ik vooral wat rondgelopen en bedacht wat ik daar wilde doen.

Zondag heb ik een toer door de omgeving gemaakt. Ik begon bij Inviernito. Een terrein waar veel stenen liggen. Vroeger vormden ze een lijn waarmee eigenlijk een soort kalender werd gemaakt. Door de stand van de zon en de schaduwen, wisten we of het tijd was om te zaaien of te oogsten. Verder stonden er nog wat grote stenen in de vorm van een penis, symbool voor vruchtbaarheid.

De trip ging door naar een klooster: Ecce Homo en een mini wijnproeferij en rondleiding langs de wijngaarden en het proces van druif tot wijn bij Wijngaard Marques de villa de leyva.

Daarna was er tijd om even de toerist uit te hangen in het schattige dorpje Raquira. De huizen zijn allemaal prachtig beschilderd in bonte kleuren en met mooie tekeningen.

Op de terugweg reden we langs El Fosil. Hier ligt een baby fossiel van een of ander prehistorisch beest. Een soort reuzenkrokodil. Als de baby al zo groot was, zou ik zijn ouders niet eens bij daglicht tegen willen komen in het water....

De rit eindigde bij Casa de Barro, een huis dat zowel van binnen als van buiten volledig is gebouwd uit terracotta. Erg mooi en bijzonder!

Maandag 12 augustus stond mijn laatste activiteit voor de terugreis naar Nederland op het programma: Paardrijden. Te paard naar Ojos Aqua Azul: een aantal blauwe meertjes in de bergen. Volgens mij heb ik de hele rit met een big smile op mijn gezicht op het paard gezeten. Wat heb ik genoten van de tocht. Het uitzicht was mooi, de stilte om me heen en dan de kracht van het paard. En dat terwijl ik vorige keren een stuk minder relaxed op een paard zat.Maar in vergelijking met een motor zit ik toch liever boven op een paard.

Eenmaal terug snel mijn tas verder ingepakt, gelunched en net op tijd bij de bus gekomen naar Bogota. Daar had ik dit keer een ander hotel uitgezocht. Deze was gelukkig zo gevonden en bleek een heerlijk restaurant om de hoek te hebben.

Vqnmorgen, of liever gisteren, geloof ik, het vliegtuig naar Parijs gepakt. 2 filmpjes en een paar uur slapen later, zit ik nu dus in Parijs. Helaas geen tijd om de stad in te gaan. Nu ik zo dicht bij Nederland begin te komen, kan ik niet wachten tot ik mijn ouders weer zie en mijn eigen huisje en vrienden. Maar goed nog even geduld, over een uur of 2 vlieg ik naar Schiphol.

Terugkijkend kan ik niet anders zeggen dan dat Colombia me goed is bevallen. Ik heb me er veilig genoeg gevoeld en geen nare dingen meegemaakt. Colombia biedt veel verschillende activiteiten en omgevingen. Alle steden en gebieden die ik bezocht heb, waren erg verschillend. Van de bergen in Salento, de kust, de walvissen bij Nuqui, de jungle in de Amazon, de heerlijke restaurantjes in vooral Medellin en Villa de Leyva, de mooie gebouwen in Bogota en Cartagena, de natuur. De mensen zijn echt heel vriendelijk en dankbaar dat je als toerist de moeite neemt om hun land te bezoeken, ondanks de slechte reputatie die het land heeft. Was ook heerlijk om veel spaans te kunnen spreken en kreeg er veel compimenten voor. Wat voel ik me hier in Parijs dan onthand dat ik bijna geen frans meer spreek.

Lieve lezers, bedankt voor de reacties en tot de volgende reis!