Medellin, 17-7-2013

Vandaag is het woensdag 17 juli en ben ik precies een dag en een week op reis. Het voelt alsof ik al veel langer weg ben.

Inmiddels ben ik in mijn derde hostel in Medellin. Na Bogota en Salento, weer heel anders. Bogota was vooral erg druk, veel verkeer en mensen en geluiden, zoals het bij een echte grote stad hoort. De eerste ochtend heb ik daar een minicitytoer gedaan van 2 uur. Dat was meteen even een vuurdoop daar alles in het spaans werd verteld. Toch leuk om te merken dat ik nog steeds aardig wat spaans kan volgen. Al gingen de grapjes en detaills langs me heen. Zo kon ik meteen ook een beetje wennen aan de drukte in de stad en een beetje orienteren waar ik me bevond in het centrum.

De volgende dag ben ik na een lange wandeling aangekomen bij de kabelbaan die me naar boven bracht, naar Monseratte. Dit is een soort klooster of kerk boven op een berg, net buiten het centrum. En hoog gingen we zeker met de kabelbaan. Hoewel het uitzicht erg mooi was, kon ik hier pas echt van genieten toen ik weer met beiden benen op vaste grond stond.

Voor ik bij de kabelbaan kwam, werd ik nog aangesproken door een heer van rond de 60. Die vroeg waar ik heen ging. Toen ik uitlegde dat ik naar de kabelbaan ging, probeerde hij me er vanaf te praten. Zijn eerste reden was, dat het ng veeeel te ver was. Daar ik de kabelbaan al kon zien, trok ik dat argument zwaar in twijfel. Vervolgens zei hij dat ik beter de volgende ochtend om 9 uur kon gaan, dan was het zicht beter en was het niet zo koud of pas o 16.00, dan kon hij met me mee. Jaja... Dat eek me toch niet zo een strak plan. Vriendelijk heb ik hem gegroet en ben er snel vandoor gegaan....

Vrijdag heb ik de bus gepakt naar Zipaquira. Het klinkt makkelijker dan het was... via een metro achtig systeem de bus in stappen. Ik had keurige instructies meegekregen van de dames in het hostel. De praktijk bleek toch een beetje anders. Gelukkig heb je hier erg veel vriendelijke mensen Een attente jongen bracht me via het trappensysteem en poortjes naar de juiste plek en heeft daar met me staan wachten tot de juiste bus kwam. Toen schoof hij me haast letterlijk in de bus, en wachtte tot hij weg was. Zo fijn van die mensen die spontaan helpen! Uiteindelijk ben ik dan toch aangekomen in Zipaquira. Daar bleken nog 2 colombiaanse vrouwen uit te stappen die ook naar de zoutkerk gingen. Dus kon mooi met hen verder. Handig, ze regelden de taxi, de entree enz.

De kerk zelf was erg indrukwekkend! Drie verdiepingen ondergronds uit zout gehakt. De rondleiding weer in het spaans. Doordat we met een grote grope waren en het vooral ook veel ging over de kruisen en christendom, ging veel informatie langs me heen. De belichting vond ik wel erg mooi. En het idee dat er dus mensen zijn geweest die zoveel moeite hebben gedaan om een enorme kerk uit zout te hakken. 

Eenmaal terug in het hostel kwam ik Gaston en Juliette tegen, een stel uit Argentienie. Zij vertelden de zelfde avond nog de nachtbus naar Armenia te pakken en dan naar Salento te gaan, een dorpje in de koffiedriehoek. Dat leek mij ook wel wat. Dus snel alles ingepakt en me klaar gemaakt voor een onverwacht vertrek.

Om 22.00 vertrok de nachtbus. En dat veel niet tegen! Wat een luxe. De stoelen konden erg ver naar achteren en elke stoel had zijn eigen tv, en stopcontact en wifi in de bus. Ik heb heerlijk geslapen en voor ik het wist waren we 7 uur verder en al in Armenia. Na een halfuur wachten konden we om 5.20 de eerste bus naar Salento pakken. Daar aangekomen was het een hele omschakeling naar Bogota. Wat een stilte!!! Er was niemand op straat, alle winkels enz waren nog dicht. Zelfs het hostel war we in wilden, was nog gesloten. Na zeker 30 minuten wachten, konden we er dan toch in. Helaas geen privekamers meer, dus tegen mijn gewoonte in toch maar op een slaapzaal. Het hostel zag er namelijk wel erg leuk uit en vond het ook wel gezellig om bij Gaston en Juliette te blijven.

Eenmaal onze spulle gedropt, waren we wel toe aan koffie en ontbijt. Even overleg gehad wat we verder wilden gaan doen. Gaston en Juliette waren wel in voor de pittige wandeling van minimaal 5 uur door Cocorera vallei. Ik dacht daar wat anders over... dus zijn we ieder ons eigen weg gegaan. Net een Willy, een soort jeep, ben ik richting de vallei gegaan. Ik wilde deze wel graag zien en besloot het begin te pakken en naar een uur of zo weer terug te gaan. Tijdens de wandeling kwam ik Victor en Paola tegen, een stel uit Colombia. Erg gezellig. Victor stond erop steeds fotos van me te maken met mijn camera. Dus volgens mij heb ik nu aardig wat fotos waar ik met een lekker rood hoofd van de warmte en inspanning sta met op de achtergrond erg mooi uitzicht. Gelukkig wilden zij ook niet de hele tocht doen. Dus na ruim een uur gewandeld te hebben over kleine paadjes, modderige plassen en 2 wankele bruggetjes, zijn we terug gekeerd.

Eenmaal terug in het dorp zijn we samen gaan lunchen. Ik heb echt heerlijke forel gegeten, iets waar het dorp hier bekend om staat, die worden hier gekweekt. Daarna wilden ze me graag meer laten zien van het dorp. Dus op naar de mirrador, het uitkijkpunt. Alos ik nog niet genoeg beweging had gehad... hihi. Nog meer mooi uitzicht!!!Zo groen allemaal . Op de terug weg langs de souvenierswinkels en toen stapten zij terug op de bus naar Armenia. Inmiddels was er trouwens niks meer over van het rustige dorp... Het weekend stroomt vol lokale toeristen die komen feesten en wandelen. Overal mensen!!! Dat zou je in de ochtend niet gedacht hebben. Het was een gelaagde maar ook erg intensieve dag. Mooi maar voldaan heb ik me op mijn bed gestort om even bij te komen.

Savonds met Juliette en Gaston gegeten in het hostel, waar ze lekkere pasta hebben gekookt. Daarna zouden we het dorp weer ingaan om mee te doen aan het festival van de sombreros. Dat viel ons echter een beetje tegen. Een tent vol oudere dansende mensen met disco lichtjes. Daarbij waren we ook wel erg moe van de nachtrit gevolgd door de stevige wandeling dus toch maar terug naar het hostel. Eenmaal daar aangekomen bleek dat mijn slaapzaal nog leeg was, dus besloot van de gelegenheid gebruik te maken en te proberen in slaap te vallen voor de anderen terug kwamen. En ja hoor dit werkte! IK heb zowaar geslapen in een ruimte waar ook anderen sliepen.

Maandag 15 juli ben ik met Frans, een nederlandse jongen uit het hostel en een francaise naar een koffiefinca geweest Hier kregen we een rondleiding over hun koffieplantage en een demonstratie over hoe koffie wordt gemaakt. Ze hebben daar 2 soorten koffie: de arabische koffieplant, met rode bessen en een colombiaanse koffieplant met gele bessen. In alles lijken ze verder op elkaar. De bladeren van de plant zijn het zelfde, de smaak enz. Ondertussen bleek ik ergens allergisch voor te zijn. Sinds ik in Salento ben aangekomen kreeg ik steeds meer rode bultjes die ook best wel jeukten. Eerst dacht ik og dat het muggenbulten waren, maar had geen mug gespot.

Dinsdag ochtend, voor ik op de bus stapte, ben ik toch maar even langs een dokter geweest. Die heeft me onderzocht en kwam tot de conclusie dat ik een allergische reactie heb. Helaas kon hij niet zeggen waar ik dan allergisch op reageer. Dat is dus wel lastig, want nu weet ik niet wat ik moet vermijden. Ik kreeg een spuit vol sterk spul en een recept voor pillen. De spuit werkte wel snel. De jeuk werd al snel minder. Dus toen kon ik met een groep uit het Hostel mee richting Medellin. Weer een tocht van ongeveer 7 uur, maar wel weer in zo een luxe bus, wat toch weer een hoop goed maakt. Ik heb lekker kunnen slapen, muziek geluisterd en gekletst met de anderen. S avonds zijn we gezellig met zijn allen uit eten gegaan. Tussendoor de pille opgehaald bij de drogist. Ze lijken te werken. De jeuk is al minderen de plekjes lijken weg te trekken. Gelukkig maar!!!

En vandaag heb ik rustdag ingepland. Heerlijk weer mijn eigen kamer en eigen badkamer!!! Ik heb als een roos geslapen en werd pas laat vanmorgen wakker. Vanmorgen heb ik vooral liggen lezen en uitgebreid ontbeten. Nu dus reisverlag schrijven en zo maar eens kijken of ik een lekker taartje of zo kan scoren!! Medellin is erg gezellg, heeft veel terrasjes en heerlijke eettentjes.