Jungutbatu op Nusa Lembongan, zaterdag 27-8-2011

Vlak na mijn vorige bericht werd ik opgehaald door een shuttlebusje die me van Ubud naar Sanur bracht. Mijn backpack werd op het strand gelegd bij de andere koffers en toen was het nog een klein half uurrtje wachten tot de speedboot vertrok. De boottocht was vrij nat, al leek ik op een gunstige plek te zitten. Mazzel, want eerst zat ik ergens anders, maar een meneer wilde perse naast zijn vrouw zitten. Dat heeft ie geweten hahaha, nat dat ie was. En ik hem dankbaar dat hij er op stond daar te gaan zitten... hahaha beetje leedvermaak.

Eenmaal op het strand van Nusa Lembongan, konden ze er maar niet overuit dat ik alleen was. Er werd me zeker 5 keer gevraagd of ik alleen was, waar mijn vriendin/reisgenoot was. En maar rond kijken wie er dan nog bij me hoorde... En ik maar herhalen dat ik echt alleen was en dat we verder op niemand hoefden te wachten. Pfff soms wel vermoeiend, maar goed. Ik werd naar een hotel gebracht dat me aanbevolen was door iemand van het scoot bureau (degene die mijn vervoer van Ubud naar Nusa Lembogan regelde). En dat beviel me wel dus daar zit ik nu nog.

De eerste middag na aankomst heb ik vooral liggen luieren op het strand, gelezen en wat gegeten.

Donderdag 25 augustus ben ik gaan snorkelen in de ochtend. We werden naar 2 verschillende plekken gebracht. Hoewel er wordt gezegd dat de beste snorkelplek bij het nationaal park in Noordwest Bali is, vond ik het hier het mooist. De eerste plek, de Wall, weer een soort diepte waar we langs snorkelde, had veel verschillende soorten koraal in alle kleuren en vormen aangevuld met heel wat vissen en hier en daar een blauwe zeester. Je hoefde niks te doen, de stroming bracht je vanzelf verder. Zo verder dat ik zonder er erg in te hebben, de boot voorbij was. Ik heb nog een poging gedana om terug te zwemmen, maar dat hielp niet. De anderen klommen terug in de boot en ik wachtte geduldig af, al verder drijvend, tot de boot naar mij kwam.

Toen gingen we naar de Mangrove, een misleidende naam, want je snorkelt niet in de mangrove, maar goed. Dit ritje vond ik wat minder. Hoge golven en de boot schommelde nogal heen en weer. Toch maar in het water geplonsd. Wat veel vissen zeg!!! En ook in alle kleuren. Ik heb ene paar hele mooie paarse vissen, turquoise en geel wit gestreepte gezien. Op een gegeven moment wer dik zelfs omsingeld/ omringd door heel veel vissen. Bleek de schipper ze te voeren. Wel apart overal om je hen vissen te zien. Toen een schmmelende boot weer in klimmen. Ik was met een stel uit Zuid afrika. Ze hebben beloofd me wat fotos te sturen die ze van de onderwaterwereld hebben gemaakt, dus ben erg benieuwd.

Vrijdag 26 augustus ben ik met een bootje naar Nusa Penida gebracht, het buureiland. Groter, maar nauwelijks toeristisch. De bedoeling was om deze rond te rijden, maar dat is er niet helemaal van gekomen... Ik ben blijven hangen bij de eerste stop, een tempel Goa Giri Putri blijven hangen. Tien ik de trap op liep, viel me al op dat het er druk was. Veel Indonesische vrouwen liepen voor me uit met manden op hun hoofd. Boven aangekomen bleek er een speciale ceremonie gaande te zijn. Ik mocht er bij komen. Ik heb er tussen gezeten en mijn ogen uitgekeken. Erg bijzonder om het offeren en bidden/ mediteren mee te maken. De voorganger houdt het woord en rinkelt ene belletje. Vlak voor een gebed klaar is rinkelt hij langer en dan gooit iedereen een bloemblaadje weg die vast werd gehouden tijdens het bidden. Dit gebeurt 3 keer. De laatste wordt door de vrouwen in de staart gestopt, mannen vooral achter hun oren. Dan komen ze langs met heilig water en spetteren iedereen 3 keer nat dan houden ze hun handen op en krijgen 3 keer water wat ze opdrinken. De laatste keer wrijven ze het water over hun voorhoofd en haren. Dan krijgen ze rijst aangeboden, wat ze op hun voorhoofd plakken.

Na deze rituelen, pakten ze hun spullen en verdwenen een voor een in een donkere opening. Ik was aan de praat geraakt met een meisje van mijn leeftijd, althans dat gok ik en zij vroeg me mee te komen. Dus ik ook dat nauwe gat in. Best wel spannend aangezien ik geen idee had wat ik daar ging aantreffen en wat er ging gebeuren. Beetje proppen, maar ik kreeg mezelf er door heen. Eerst is het donker en langzaam zie je meer. Ondertussen hoorde ik veel gepiep, dat bleken vleermuizen te zijn. Gezellig....

Eenmaal in de grot werd ik meegenomen en kreeg ik aanwijzingen waar te zitten en werden me steeds bloemetjes en wierook toegestopt zodat ik mee kon doen. Weer de hele ceremonie van voren af aan en toen verhuisde het hele gezelschap naar het midden van de grot, zo'n 50 meter verder. Daar werd nog een keer geofferd en gebeden en toen de trap op naar een kleine tempel achtig iets om nog een keer te bidden en offeren. Ik hoorde er inmiddels helemaal bij en kreeg ook water gespetterd en water aangeboden om te drinken. Dat heb maar alsof gedaan, aangezien het water vast niet uit een drinkflesje kwam. En daar liep ik dan met rijst op mijn voorhoofd door de grot. De lokals vonden het erg leuk om te zien dat ik mee deed en moedigde me aan en gaven me met hun gebrekkige engels uitleg. Erg leuk en een hele bijzondere ervaring!!! Ik werd nog uitgenodigd mee t egaan naar een andere tempel, maar vond dat ik mijn chauffeur al lang genoeg had laten wachten. Daarbij had ik wel even genoeg gebeden voor een dag...

Ik denk dat ik al met al bijna 2 uur in de grot heb doorgebracht. Wat een hitte en benauwd, maar zo bijzonder. Een tempel in een grot.  Als het stil was hoorde je alleen water drupplen en vleermuizen piepen.

Daarna werd ik naar Chrystalbay gebrachtm een mooi strand. Hier heb ik even liggen zonnen en een kokosnoot gedronken. Daarna belde de man van de boot op naar d echauffeur dat hij me al weer kwam halen. Veel te vroeg vond ik maar goed.

Vandaag heb ik echt een luie stranddag gehad. Heerlijk!! :-). Tussen het lezen en zonnen door wel veel fotos gemaakt. De hotelletjes aan het strand liggen nl tussen de huizen van de lokals die hier druk bezig zijn met zeewier oogsten en kweken. De hele dag zie je dan ook mensen op en aan lopen met manden vol zeewier dat zij vanuit de zee in bootjes naar het strand vervoerne en dan in manden op hun hoofd (veelal de vrouwen) of 2 aan een stok (veelal de mannen) het binnenland in dragen. Anderen komen juist vanuit het binnenland met manden naar het strand om de gdroogde zeewier te wassen of iets dergelijks. Levert mooi plaatjes op. Ook hebben ze er een leuk "dansje" bij. Althans daar doet het mij aan denken als ze in de branding staan met aan hun voeten een hoopje zeewier en hier op trappen of zo.

De zonsondergang is hier ook steeds heel mooi geweest. Ben dan ook heel benieuwd naar hoe mijn fotos zijn geworden.

Morgen blijf ik hier nog en ga ik waarschijnlijk het eiland zelf verkennen.  Nu eers maar eens eten, het is al 20.00 en heb best trek gekregen.