Isla Isabella

Op naar Isla Isabella, het laatste eiland. Voor de zekerheid toch maar weer even een pilletje genomen tegen zeeziekte. Het duurde even voor ik de juiste boot had gevonden. Op de een of andere manier stond ik bij beide boten niet op de lijst en stond er achter op mijn bootticket geen naam van de boot geschreven. Na wat rondvragen en verschillende mensen mijn ticket geshowed te hebben, was er een man die weer zei dat ik even moest wachten. Onder tussen ging hij er mooi wel vandoor met mijn ticket en wist ik niet goed wat hij er mee ging doen. Toen hij ermee terug kwam stond er op miraculeuze wijze in ene wel een naam achterop.... en was het duidelijk dat ik met zijn boot meeging.

Twee en een halfuur slapen eh.... varen later kwam ik in Isla Isabella aan. Maar weer eens op zoek naar mijn hotel.... die ik al snel had gevonden. Zoals de naam al wel doet vermoeden bestond het vooral uit hout (Hotel Woodenhouse). Na wat relaxen in mijn kamer ben ik naar het strand gegaan. Daar nog een halfuurtje gelegen en toen ging de zon al onder. Daar zal ik nooit aan wennen. In Nederland asocieer je zomers strandweer met lange zomeravonden... hier is het rond 18.30 donker.

Toen het dorpje in met zijn zandpaden op zoek naar informatie over toers voor de komende 2 dagen. Al snel had ik mijn programma vastgelegd (later zal blijken toch niet...).

26 juli werd ik in de ochtend opgehaald om naar de Muro de las Lagrimas te gaan. Vroeger werd Isla Isabella gebruiikt om gevangenen heen te sturen. De muur, honderd meter lang, 3 meter dik en 15 meter hoog of zo, is gebouwd door deze gevangenen. Voor straf moesten ze stenen sjouwen en daar die muur van maken... Zit ik geloof ik toch liever in een celletje...

Daarna gingen we naar een schildpadden farm. Hier beschermen ze de schildpadden van dit eiland. Ze hebben er 5 soorten, in alle maten. Van heel klein tot heeeel groot. Blijft genieten hoor, om ze te zien, ook al heb ik er nu al heel veel gezien. En toch maar weer opnieuw fotos maken... (ik heb bijna medelijden met die personen die mijn fotos willen bekijken..... veel schildpadden, schildpadden, vogels, zeeleeuwen en nog meer schuildpadden... maar ja dat was dan ook een van de hoofdredenen waarom ik naar de Galapagos wilde gaan...).

Als laatste gingen we naar een uitkijkpunt. Erg mooi, ik kon ver zien. Het eiland ziet er trouwens weer anders uit dan de vorige. En net als de vorige verandert het landschap zo om de 10 minuten. Van heel droog en warm en kaal/ dor, lava rotsen tot groen en vochtig. Heel bizar.

Na de lunch werd ik opgehaald door Jose. Samen zijn we gaan varen en snorkelen. Nog voor we het haventje uitwaren, zagen we mantelroggen zwemmen. Hij vroeg of ik met ze wilde zwemmen. Ja dat wilde ik wel, dus snel het water in. Ze zijn echt mooi en sierlijk. Vanaf de boot riep hij wat... later bleek dat hij een kleine haai zag en me daar op wilde wijzen zodat ik die al snorkelend kon volgen. Gelukkig had ik hem niet gehoord hahaha. Terug bij de boot vroeg hij of ik de haai ook had gezien. Toen ik nee zei, stelde hij voor samen te gaan snorkelen en me dingen aan te wijzen. Dus daar gingen we. We hebben echt een flink eind gezwommen. Veel vissen, een zeeleeuw, maar geen haaiien. Toen zwommen we naar een soort kanaal. Wat i toen nog niet wist, is dat dit een soort rustplek is voor witpunthaaien die hier komen om te relaxen en schoongepoetst te worden door kleine visjes. Al snel zwom ik er over een heen en toen nog heen.... toch wel een meter of 2 lang. Oef.... mijn hart ging toch echt wel even harder werken hoor. Kunnen ze nog ze vaak zeggen dat die beesten niks doen... met filma als shark in je achterhoofd bekijk je ze toch anders...

Daarna terug de boot in. Stukje gaan varen. We kwamen eerst langs een boot en vlot waar zeeleeuwen op lagen (kodak momentje) en toen langs een rots waar pinguins op stonden en langs zwommen (nog een kodak momentje...). Saarna zagen we een zeeschildpad zwemmen. Jose vroeg of ik met ze wilde zwemmen..... tuurlijk wil ik dat!!! Dus hup het water weer in. Nog geen 20 meter verder botste ik zowat tegen de eerste op en vlak ernaast zwom er nog een. Die ben ik een tijdje gevolgd tot hij te diep ging. Wow!!! ik blijf ze schitterend vinden!!

Na het snorkelen was het tijd voor een korte wandeling. We gingen aan land, waar ik moeite moest doen om een kleine zeeleeuw niet aan te raken tijdens het voorbij gaan (als je ze wel aanraakt, komt jouw geur aan ze en herkent de moeder ze niet meer en verstoot het jong). Het eilandje was vol met zeeleguanen. Echt overal waar je keek liepen lagen en zonden ze.  Aan het eind kwamen we bij een kanaal, gelijksoortig als die waar ik al doorheen had gesnorkeld. Hier kon je van bovenaf de witpunthaaien heen en weer zien zwemmen. Een stuk of 6. Zo veilig vanaf boven het land genoot ik er toch wel wat meer van dan in het water....

Ik had Jose gevraagd hoe het zat met de toer voor morgen, naar de vulkanen, die moest ik nog betalen. Hij zei dat ik rond 17.30 naar kantoor kon komen. Na een uurtje op het strand gelegen te hebben ging ik op weg naar het kantoortje. Donker en dicht.... hmmm dat voorspelde niet veel goed. Op naar de buren. Die belde de eigenaresse voor me en vertelde dat de toer vol was. De buren probeerden nog een toer voor me te boeken, zouden me na 19.00 terug bellen ter bevestiging.... wat niet gebeurde. Toen begon ik wel te balen. Een van de hoogtepunten van dit eiland is namelijk een bezoek aan de vulkanen... Om een lang verhaal kort te maken, het is me gelukt :-).

27 juli: op naar de vulkanen... Al vroeg werd ik opgepikt en naar een ander hotel gebracht waar ik mijn lunch klaar mocht maken en regenlaarzen kon huren. En toen gingen we op pad. Het eerste stuk was nog goed te doen. Gewoon een verhard zandweggetje met hier en daar een plas. En regen. Maar toen gingen we meer de helling op van Sierre Negra, de eerste vulkaan. Toen werd wel heeeel duidelijk waar die regenlaarzen voor waren... Een en al blubberpartij en dat voor 45 minuten.  Het was meer schaatsend de berg op. En voor die gene die me goed kennen.... schaatsen is niet bepaald een van mijn hobbies.... Ik gleed meer naar beneden dan naar boven en na een glijpartij kon de gids het niet langer aanzien.  Hij gaf me een stok in mijn ene hand en hield mijn andere hand vast en zo kwamen we boven. Met zo´n knappe gids aan de hand mocht het nog wel even langer duren hahaha. Maar was echt blij met zijn hulp, anders had het nog wel even geduurd voor ik boven was. Toen het paard op en nog een stuk verder. Hier was het droger en de grond ook. Veilig genoeg dus om te paard te gaan. Andere groepen waren vanaf het begin al te paard gegaan waarvan een aantal mensen met paard en al zijn omgegleden.  Eenmaal boven hadden we eerst uitzicht op vooral wolken, maar het klaarde voor onze neus op en toen konden we de krater zien. De op een na grootste van de wereld. De grootste is in afrika, maar die is niet actief. Deze wel. Daarna liepen we een stuk omlaag om vulkaan Chigo te bekijken. Wat een onwijs mooi uitzicht!!! we konden het noordelijk deel van het eiland voor een deel zien. En natuurlijk vulkaan Chigo. Na de lunch weer terug. Zelfde route. Eerst te paard en toen lopend7glbberend. Eduardo de gids was er gelukkig weer om me overeind te houden. Toch zat ik onder de blubber. Volgens mij zat het zelfs in mijn oren.... En een spierpijn dat ik nu in mijn kuiten heb!!!!

Vanmorgen vroeg op om mijn vliegtuigje naar Santa Cruz te nemen. Volgens mijn reisbureau moest ik anderhalf uur van te voren aanwezig zijn. De mensen van mijn hotel moesten daar erg om lachen. Een halfuur was genoeg volgens hen... Dus dat deed ik en maar goed ook. Eenmaal aangekomen moest ik roepen of er iemand was. Na een minuut of 5 kwam er iemand aan om mijn bagage te controleren. En nog eens 10 minuten later kwam de rest van het personeel aangereden. Als ik 1,5 uur van te voren was geweest, had ik volgens mij het licht aan moeten doen en de mensen wakker moeten maken.... toch even anders dan in Nederland.

Toen stapten we in een klein vliegtuigje dat ons weg bracht. Wat een geweldige ervaring!!!! er passen maar 6 mensen. En een uitzicht!!!

In Santa Cruz had ik mazzel. Omdat ik zo vroeg was hebben ze me op de eerste vlucht gezet naar Guayaquil. Dat scheelde me dus 3 uur wachten op een vliegveld waar je echt niks kan doen dan 4 souvenierswinkeltjes af gaan...

En nu zit ik dus in Guayaquil..... Nog een nachtje en dan terug naar huis. Een deel van me zou heel graag nog langer blijven. Een ander deel wil ook wel weer naar huis. Naar het bekende en vertrouwde, naar familie en vrienden, mijn eigen bedje. Gewoon brood (niet dat zoetige witte brood van hier) en met hagelslag hahaha.

Morgen eerst maar eens uitslapen :-), daar is het niet echt van gekomen de afgelopen weken....

En morgen moet ik pas rond 18.00 op het vliegveld zijn dus nog een dag te gaan.

Tot snel allemaal!!!

liefs Syl