Hluhluwe, zondag 22 augustus

Oei oei, het is al weer een week geleden dat ik voor het laatst geschreven heb zie ik.... Al weer zoveel gezien en meegemaakt in de tussentijd.

Zondag 15 augustus zijn we weggegaan uit Knysna via een mooi uitkijkpunt op de baai en de lagune. Na een heerlijke lunch in Jeffreysbaai zijn we bij Addo elephant park aangekomen. De iegenaar van het hostel in Knysna had ons die aangeraden en alvast voor ons gereserveerd. Het bleek een bed en breakfast te zijn. Echt hele vriendelijke mensen die een citrusfarm hebben en dat combineren met bed en breakfast. Het gedeelte wat wij huurden bleek het kasteeltje te heten. En dat was het ook. :) Ieder een grote ruime kamer, een gezamenlijke badkamer, keukentje en een geweldig uitzicht!!!

Met zonsondergang een wandeling gemaakt over het landgoed. Daar weer wat vogels gespot en bij de rivier gekeken. s' Avonds bij de eigenaars in huis meegegeten met een reisgroep.

Maandag 16 augustus: Addo en Schotia prive park bezocht. Dat was echt gaaf!!!!! Met nog een aantal mensen zaten we in een busje wat ons met gids door Addo heen reed. Al snel hadden we de eerste dieren gezien: Kudu's, een soort grote herten met geweien. Daarna heeeeel veel olifanten gezien en een aantal ook van heel dichtbij. Eentje kwam recht op ons busje aflopen en net voor hij er tegen aanbotstte draaide hij zo, dat hij de lijn van het busje volgde.... Daarna gingen we op een ander punt staan met uitzicht op een grote plas of vijver waar steeds meer olifanten kwamen verzamelen. Ik denk dat het er op een gegeven moment wel 50 of zo waren. Met een paar jonkies erbij.

In Addo mag je trouwens geen citrusvruchten bij je hebben. Een aantal jaar geleden verwenden ze de olifanten met sinaasappels enzo. Eerst om bij te voeren, toen omdat het wel leuk was om ze te voeren, tot dat ze ontdekten dat de olifanten wel erg gek ware nop de sinaasappels. Zo gek dat ze er met elkaar om gingen vechten en de auto's naar de uitgang gingen volgen. Men vreesde voor ongelukken en olifanten uitbraken dus is het nu verboden.

Ook zijn er veel olifanten die geen slagtanden hebben. Dit keer niet door stropers maar door inteelt. In Addo zit namelijk een grote familie olifanten. Neven e nnichtne en broers en zussen gingen daardoor met elkaar. Met tot gevolg dat het nageslcht geen slagtanden meer kreeg. Een aantal jaar geleden zijn er een paar grote mannetjes uit Krugerpark naar Addo gehaald en nu zie je langzaam weer kleintjes met slagtanden komen.

Vanuit Addo gingen we naar het landgoed/ privepark van Schotia gereden. Daar hebben we heerlijk gelunched en toen het park in. Daar hebben we nog veeeel meer dieren gespot, waarvan een hoop ook echt van dichtbij. Echt indrukwekkend om ze van zo dichtbij te zien en meer dan waar ik op hoopte.

Zo hebben we kudu' s gezien, Impala's (kleinere hertjes die ook wel Mc donaldvoer worden genoemd. Dit omdat zij op hun achterwerk een witte lijn in de vorm van een M hebben.), Hartebeest, giraffes, Buffels, Nyala's, 2 witte neushoorns, 2 nijlpaarden, een krokodil, schildpadden, zowel in het water als op het land, parelhoentjes en leeuwen.

Eerst zagen we de leeuwen vanuit de verte, staand/ liggend boven op een heuveltop. Dat was al heel gaaf, want zo vaak schijn je ze niet te zien. Na het avondeten gingen we nog een rondje doen, waaronder langs de leeuwen. Inmiddels hadden ze zich verplaatst tot vlak bij de weg!!!! Daar zaten we dan in een open safariwagen (dus zonder ramen) met 6 (!) leeuwen op nog geen 8 meter afstand.... Wel even wennen. Maar erg gaaf. Ik had niet verwacht ze van zo dichtbij te zien. We zijn daar een heletijd gebleven om veel foto's te kunnen maken en ze te observeren.

Wat erg hielp tijdens deze dag was dat onze gids/ chauffeur Peter zelf ook graag foto's maakt. Hij had een enorme superlens erop zitten en wist steeds de beste plekjes op te zoeken voor de mooiste fotokansen.

Dinsdag 17 augustus: Van Addo zijn we doorgereden naar Grahamstown. Wat meer in het binnenland en erg warm. Ik vond er maar een raar sfeertje hangen, kan het niet verwoorden of beargumenteren, maar voelde me e rniet op mijn gemak. We zijn er wel nog gaan lunchen en toen snel doorgereden...

Het rijden valt trouwens best mee. De wegen zijn redelijk goed tot goed, op een paar hobbelwegen na. Verder is het over het algemeen vrij rustig op de weg en zijn het beleefde bestuurders. Wel wat anders dan ik gewend ben van midden en zuid amerika. Zo wordt er amper getoeterd, laat iedereen elkaar voor en gaat langzaam verkeer op de vluchtstrook rijden zodat sneller verkeer in kan halen. Vervolgens bedanken ze door met hun knipperlichten te seinen.

Waar ik niet aan kan wennen zijn de vele stopborden. Helemaal niet las ze boven aan een erg steile helling staan.... de hellingproef moet ik thuis geloof ik nog maar enes rustig oefenen. Aan de andere kant hebben wij in Nederland niet zulke steile hellingen.

Via een hobbelweg (waar Marcel behulpzaam dacht te zijn door de kuilen aan te wijzen.... volgens mij was hij sneller klaar geweest als hij de niet kuilen had aangewezen...) zijn we uiteindelijk bij Chintsa gekomen, een schattig plaatsje aan de kust. Helaas was het al flink aan het schemeren toen we aankwamen, waardoor we nog niet van het uitzicht hebben kunnen genieten. In het donker zijn we over het strand (links lagune, rechts de zee) met gelukkig droge voeten bij een restaurantje aangekomen. Ik was blij toen we daar waren, want vond het maar niks die wandeltocht in het pikkedonker...

De volgende dag konden we eindelijk zien waar we terecht waren gekomen: wat een uitzicht!!!

Na een korte strandwandeling vertrokken we. Het doel was Stepherdsonbaai. Uiteindelijk bleek dit toch te ver rijden en zijn we in Kokstad gestopt toen het echt donker was. Ik vond het maar niks om in het donker te rijden, dus de eerste de beste gelegenheid die we tegen kwamen zijn we gestopt. Dit zat ergens in de middle of nowhere en bleek behoorlijk aan de prijzige kant te zijn, maar ja...

Voor we echter in Kokstad aankwamen hebben we een stop gemaakt in Qunu. Hier is Nelson Mandela geboren en opgegroeid. We hebben het Nelson Mandela museum bezocht. De gids wees het huis aan waar Mandela is opgegroeid. Ook hebben we de school gezien waar Mandela naar toe ging.

Donderdag 19 augustus: Vanuit Kokstad zijn we haast in vliegende vaart naar Durban, door Durban en voorbij Durban gegaan. Er liep een tolweg. Nog niet eerder hadden we in zo'n korte tijd zoveel kilometers afgelegd. Dat was pas lekker racen :). Ik moest me af en toe zelfs inhouden om me aan de 120 km per uur te houden... Wat wel bizar is, is dat er langs de wegen in deze streek overal mensen langs de kant van de weg lopen, zelfs langs de snelwegen waar iedereen met minimaal 120 voorbij scheurt... Verder zie je regelmatig koeien, geiten, schapen, soms bavianen en honden op en langs de weg. Gelukkig heb ik ze allemala kunnen omzeilen.

Voorbij durban zijn we gestopt bij Ballito, een klein dorpje aan de kust. Ondanks dat we de hele kustlijn gevolgd zijn, is het er niet echt van gekomen om lekker op het strand te liggen. Of het was te bewolkt/ fris, of er stond windkracht 10 (misschien toch iets minder, maar het voelde wel ongeveer zo...).

Na de lunch in Ballito (waar ik de lekkerste vis van Zuid Afrika heb gegeten...) reden we door naar Eshowe. Een dorp in Zululand. Hotel George & Zululand backpackers Voor de verandering kwamen we eens vroeg aan en hadden we zelfs nog tijd voor een wandeling. We zijn naar Areal Boardwalk gegaan in The Dinza Forest. Dit is een houten loopbrug van 125 meter. Vanaf daar kijk je neer op de boomtoppen. Helaas zat het weer niet echt mee. Het was druilerig en somber dus behalve een Duiker (heel klein hertje achtig iets) hebben we weinig gezien. Tegen schemertijd moetsen we op zoek naar de uitgang.... toen kneep ik hem wel even, het werd steeds donkerder en de bordjes waren toch niet zo duidelijk. Blij wa sik dan ook toen ik eindelijk weer een weg zag!

S'avonds zijn we door een taxi naar Shakaland geraced, waar w enog net op tijd waren om een groep Zulu dansers te zien dansen. Erg gaaf, wat een power, passie, kracht!!!

Na een goede nacht in een heerlijk bed (waar ik helaas doorheen gezakt ben toen ik me iets te onvoorzichtig omdraaide....) zijn we vrijdag 20 augustus met een gids op pad gegaan naar een Zuludorpje. Daar heeft hij vanalles uitgelegd over de cultuur. Erg interessant. Zo zijn we bij zijn huis langs gegaan. Daar legde hij uit dat de ronde huisjes die je vaak naast de gewone huizen ziet staan, toe behoren aan de overleden voorouders. Daar slaapt en woont dus eigenlijk niemand in. Wel ligt er een matras in. Mannen zitten rechts in het husje, vrouwen links. De plek achterin wordt vrijgehouden, die is alleen voor de overleden voorouders. Daarna legde hij nog uit dat als je problemen hebt, bv iemand is ziek of heeft geen werk, dan kan je communiceren met je voorouders. Daarbij gebruik je kaarsen, Zulubier en schapenvet vermengd met kruiden. Vaak wordt er ook nog een dier geslacht met een speciaal familiemes. Het schedel met de horens wordt dan bij de ingang van het huisje in het rietendak geschoven (aan de binnenzijde). Bij oudere huizen zit het rietendak dus vol met schedels...

Leuke anekdote nog: de gids vertelde dat zijn grootvader via een priester heeft laten weten dat hij niet meer met zijn vrouw (de grootmoeder van de gids) kon samenleven in een huis/ rondavel. Even nog voor de duidelijkheid, het gaat om de overleden grootouders...

Vervolgens moest de familie er dus een rondavel bij bouwen, zodat grootvader zijn eigen rondavel heeft.. Tja cultuurverschillen.

Na deze toer zijn we doorgereden naar Hluhluwe park. Waar we nu dus nog 1 nachtje zullen slapen. We hebben weer een leuk huisje en zijn het afgelopen weekend meerdere keren op pad geweest met of zonder gids door het park op zoek naar dieren. We hebben er weer behoorlijk wat gezien en ook leuke fotos kunnen kamen. Wat een schitterend park!! Mooi uitzicht en zo nu en dan verrast worden door een wild dier! Gisteravond hebben we bijvoorbeeld weer 2 leeuwen gezien. Zij hadden vlak daarvoor een Buffel gevangen en zaten die op te peuzelen. Beetje gruwelijk gezicht en bijzonder tegelijk. Dit ken ik alleen van de tv en nu zie je het in het echt voor je neus gebeuren...

Morgen vertekken we naar St Lucia wetpark. Maar niet voor we met een gids lopend op pad zijn geweest. Ben erg benieuwd!!!