Corozal - Orange Walk - Crooked Tree - San Ignacio

Corozal zag er best uitgestorven uit. Alles dicht.... later realiseerde ik me dat het zondag was. Na een welverdiende nachtrust nam ik de bus naar Orange Walk. Met een kleine 1,5 uur was ik er al. Niet echt een stadje waar veel te doen valt, behalve een toer jaar Lamanai, Maya tempels. Dat was ook precies ik voor gekomen was.

Dinsdag 21 juli werd ik tegen 9.00 opgehaald voor de toer naar Lamanai. Een prachtige boottocht bracht ons via een rivier naar Lamanai. Onderweg hebben we een slingeraap gevoerd, veel vogels gezien en hebben ze voor me gezongen. Blijft toch een beetje gek om je verjaardag zo ver van huis te vieren. Al weet ik niet echt beter. Als kind al vierde ik het vaak op vakantie in het buitenland. Mijn ouders hebben menigmaal de voortent van de caravan vol gehangen met slingers.
De boottocht was prachtig en de maya tempels indrukwekkend.

Woensdag 22 juli nam ik de bus naar Crooked Tree. Dit bleek nog een uitdaging. Hoewel ik al vroeg bij het " busstation was, lukte het niet om een bus te pakken. Ze gingen allemaal langs Crooked Tree maar wilden er niet stoppen. Volhardende bleef ik het aan elke buschauffeur vragen. Dit hielp. Uiteindelijk heeft iemand die daar werkt geregeld dat ik toch afgezet zou worden. Een uur later was ik op de afgesproken plek, maar mijn lift, van het hotel waar ik zou slapen was er natuurlijk inmiddels niet meer. Ruim 3 km het dorp in lopen, was niet echt iets waar ik naar uitkeek. Uiteindelijk heb ik mijn charmes in de strijd gegooid en geregeld dat iemand het hotel voor me belde en werd ik bijna 3 uur later dan gepland alsnog opgepikt. Het openbaar vervoer is hier een kleine uitdaging... een mooie test of ik me daar aan kan overgeven. ..
Birds eye view hotel maakte echter veel goed. Wat een prachtig hotel met uitzicht op het meer.
Na een uur bijkomen in de hangmat en een heerlijke lunch kon ik er weer helemaal tegen en ging op pad met de gids. Eerst naar Altun Ha, maya tempels en toen naar Baboon Sanctuary. Bij Altun Ha heb ik me een tempel opgewaagd. Prachtig uitzicht. Naar beneden ging met pijn en moeite. ..dat is het nadeel als je om hoog gaat. Je moet op een zeker moment ook weer omlaag... en met hoogte vrees valt dat niet mee. Gelukkig waren de tempels niet zo hoog als in Lamanai vandaar dat ik het bij deze aandurfde.
Eenmaal beneden kreeg ik ruzie met een doktersvlieg zoals ze deze hier noemen. Helaas verloren en gebeten. Of geprikt. Al snel voelde mijn vinger eerst verdoofd en zwol toen op. Echt een naar gevoel. Gelukkig bleef het bij mijn vinger. Al zou het wel 3 dagen duren voor de zwelling weg zou zijn en ik mijn vinger weer helemaal kon buigen...

De Baboon Sanctuary is een prachtig initiatief van een groep vrouwen die zich tot doel hebben gesteld de brulapen te behouden. Ze hebben buurtgenoten overgehaald om hun land in dienst van de brulapen te stellen en hun geld te verdienen Door toeristen rond te leiden, souvenirs te maken en verkopen en cashewnoten te verkopen. Velen zijn mee gaan doen. Tijdens de rondleiding heb ik de mazzel gehad ze van dichtbij te zien. Brulapen zijn namelijk best lui. 75 % van de dag relaxen ze hoog in de bomen. De rest van de tijd brengen ze door met eten maar ook dat doen ze het liefst niet op de grond.

Donderdag 23 juli heb ik in de ochtend een schitterende tocht gemaakt over het meer. Crooked Tree is een eilandje in het meer. Het meer zit vol met lelies is de favoriete plek voor veel watervogels, krokodillen, roofvogels en gieren. Ik heb mijn ogen uitgekeken en veel close up foto's kunnen maken. De rest van de dag heb ik me al lezend vermaakt in de hangmat. Heerlijk een middag luieren.

Vrijdag 24 juli nam ik de eerste bus het dorp uit om er zeker van te zijn dat ik niet 3 km naar de snelweg hoefde te lopen...bestemming nog onbekend...
Eenmaal in Belize City toch een beetje in shock. Voor de hoofdstad zag het busstation er wel heel erg armoedig en duister uit...ik wilde eerst op zoek naar een restaurant om wat te ontbijten, maar er werd me door de mensen op straat afgeraden om rond te lopen. Dus toen maar wat sandwiches op straat gekocht (Op hoop van zegen dat mijn maag rook blij mee zou blijven.) Terug in station besloten dat ik zo snel mogelijk daar weg wilde en nam de eerste bus die zou gaan. Bestemming: San Ignacio. Een stadje in de huurt van de grens met Guatemala. Enigszins in de bergen. Ik had een beetje hoop dat het er daardoor wat koeler zou zijn.... toch niet helemaal goed opgelet bij aardrijkskunde? Ook hier is het bloed heet. Onderweg wel de eerste tropische regenbui gezien al zat ik in de bus. Voor het regenseizoen is het hier behoorlijk droog tot nu toe.....

Namen korte siësta in mijn hotel ben ik naar een Iguanafarm geweest. Opgericht om de hagedissen te beschermen. Ik heb er nog nooit zoveel bij elkaar gezien. We mochten ze bladeren voeren, wat erg grappig is omdat ze er echt opduiken alsof het chocolade is. En daarna mochten we de baby's zien.

Vanmorgen heb ik paardgereden. Wel weer even spannend daar ik nooit les heb gehad. Maar de paarden zijn mak en volgen braaf hun voorganger. Na een mooie tocht door de bergen en langs een rivier, gingen we met een ferry dat met de hand overgetrokken wordt de rivier over naar Xumantunich. Een kleine Maya tempel waar nog veel afgegraven wordt.

En nu? Nu zit ik op het balkon in de wind bij te komen met een koud flesje smirnoff.

Morgen gaat de reis verder, terug naar de kust.