El valle de Anton-Santa Catalina-Boquete

Mijn eerste nacht in de slaapzaal was erg onrustig. Veel liggen draaien en uiteindelijk maar liggen lezen tot het een fatsoenlijke tijd was om op te staan. 

Het ontbijt was dan wel weer lekker: amerikaanse pancakes. Tijdens het ontbijt raakte ik aan de praat met Barbara uit Duitsland. We bespraken onze plannen voor die dag. Ik wilde graag  de dag rustig beginnen met een bezoek aan de vlindertuin en een bezoek aan de zoo om de gouden kikker te zien. De wandeltochten bewaarde ik voor later.  Barbara was enthousiast en stelde voor om mee te gaan.

Dus trokken we er gezellig samen op uit. De vlindertuin was praktisch om de hoek. Niet al te groot, maar prachtige vlinders die soms zelfs poseerden voor de foto op een struik of op ons.  De gouden kikker bleek te goed verstopt in de zoo. Dus liepen we na een ronde door de dierentuin terug naar ons hostel. De rest van de middag heb ik gerelaxed in een van de hangmatten in de tuin.

Rond etenstijd zijn we met zijn vieren met een taxi naar een bergtop in de buurt gegaan om de zonsondergang te zien. Deze verstopte zich echter al snel verlegen achter de wolken. De rest van de avond hebben we zitten kletsen over onze reisplannen.

Barbara wilde graag naar Santa Catalina. Deze stond ook hoog op mijn lijstje, dus zijn we de volgende dag, 11-2, samen al bushoppend daar naar toe gegaan. Het beloofde een lange rit te worden.... Vanuit el Valle de bus naar Las Uvas. Daar kwam net de bus naar Santiago aan.  Drie uur later kwamen we aan in Sona waar we een uurtje moesten wachten op de bus naar Santa Catalina. Een lange rit van bijna 7 uur, maar we hadden on doen bereikt: voor zonsondergang met onze voetjes in het zand. Santa Catalina is een populair surfdorpje. Ik had een hotel gevonden met prachtige gekleurde huisjes op het strand met een eigen veranda en hangmat, uitzicht op de zee. Barbara had voor een ander hotel gekozen.

Wat heb ik die nacht heerlijk geslapen!! Het bed lag echt super lekker en de rust na de drukte in het hostel in El valle... kortom, geen slaapzalen meer voor Sylvia...

De overige dagen in Santa Catalina waren heerlijk relexed en ontspannend. Misschien wat saai voor de lezer. Afwisselend lezen, zonnen, over het strand wandelen en nog meer relxen en lezen....heerlijk! vanuit mijn hangmat had ik een prachtig uitzicht op de zee en de ondergaande zon. Eten deed ik eigenlijk alleen in het restaurant dat bij het hotel, Oasis Surf Camp, hoort. Het hotel ligt namelijk op een soort eilandje, door een riviertje afgesneden van de rest van het dorp. Met eb makkelijk te doorkruisen, enkeldiep. Met vloed kwam het water tot borsthoogte. Bij aankomst stond ter gelukkig iemand klaar met een roeibootje om mij en mijn backpack over te varen. Dit was niet altijd zo. Dus koos ik voor het gemak maar voor het zelfde restaurant.

Barbara verhuisde van haar hostel naar een tentje op het strand bij mij. Dus zo zagen we elkaar toch nog regelmatig. 

Maandag 13-2 heb ik een toer gemaakt naar Cobai, een prachtig eilandengroep o ongeveer 1 uur varen. Even leek de toer niet door te gaan: overboekt. Gelukkig kon ik met een andere groep mee en kwam het toch nog goed. Onderweg zagen we dolfijnen en zwemmende schildpadden. We hebben verschillende eilandjes bezocht en 3 keer gesnorkeld. Het koraal was niet supermooi, maar wel veel vissen gezien, een grote haai die op de bodem lag te rusten, 3 baby haaitjes in een koraalgrotje en een paar schildpadden. De lunch bestond uit een ter plekke neer gezet lopend buffet op het strand: bordjes uitgestald op de coolbox met tonijnsalade, fruit, tomaat en paprika. en dan nog wat lekkere koekjes en nootjes.

Eenmaal terug bleek het vloed te zijn. Met wat hulp been ik toch de rivier overgekomen.  

Tijdens het avondeten kwam ik een groepje mannen tegen die ik eerder al in het hostal in El Valle had gezien. Een maf stel zo samen. Een jonge vent uit Panama die nu in Madrid getrouwd is met een Italiaan en een oudere man uit de USA  die daar in de buurt woont. Samen maken ze reizen. Ik heb enorm om ze gelachen. Wat een verhalen weten ze te vertellen. 

Woensdag heb ik een paardrij rit gemaakt over het strand en een stukje de heuvels in. Echt supergaaf. En het maakt het wel makkelijk dat die paarden zo goed getraind zijn dat ze braaf achter hun baas aan sukkelen. Zelf hoef je nauwelijks wat te doen en kan je dus heerlijk van het uitzicht genieten. Dat ik de toer alleen met een gids maakte, maakte het nog bijzonderder. De rust en de stilte....

Donderdag 16-2 nam ik de shuttle bus naar Boquete. Barbara was een dag eerder al vertrokken. Eigenlijk voor het eerst dat ik terug kwam in een stad waar ik al eens eerder was geweest. Op het grote plein na, herkende ik eigenlijk maar weinig. Al sliep ik vorige keer ook aan de andere kant van het dorp. Althans dat meen ik mij te herinneren. Maar ja 14 jaar geleden is ook best een tijd...

Ik had een prachtig huisje in de tuin aan een rivier: Hotel Refugio del Rio. Boquete ligt in de bergen en heeft prachtige wandelroutes. Waaronder 1 om naar de top van vulkaan Baru te gaan. Een tocht van 12 uur... Deze besloot ik over te slaan. Wel heb ik een vogelspot toer gemaakt en een dag met een jeep en gids rondom Boquete gereden. 

De vogelspot tour begon in de tuin bij een hotel: Boquete Jardin Inn. Een prachtige tuin vol bloemen en vogels. Ze leggen al tijden elke dag fruit neer voor de vogels. In prachtig blauw, rood en geel kwamen ze aan vliegen. Vergezeld door 2 eekhoorntjes op roverspad. Zij gingen er met de ananas vandoor...best knap dat zij dat mee de boom in kregen.

Daarna door naar het pad van de pijplines. Hier gingen we op zoek naar vooral de Quetzal. De nationale vogel van Guatamala. Ondanks dat dit de makkelijkste route zou moeten zijn van alle routes, vond ik hem pittig. Gelukkig werden we beloond met Quetzals. Een mannetje en een vrouwtje. Eerst zag ik ze niet. De gids maakte met mijn camera een foto. Zo kon ik het mannetje toch zien. Maar ja daar had ik die tocht niet voor gemaakt... dan had ik net zo goed een foto op internet kunnen bekijken...  Ik wilde hem dus per se zelf zien. Met wat hulp  en geduld van de gids dan toch gelukt. Een prachtige vogel! Ik zal later eens een foto proberen toe te voegen. 

In de middag heb ik nog een wandeling gemaakt in El Exploral. De tuin van een ouder stel dat hun fantasie er op los heeft gelaten. Via een ikea route kom je langs grappige beelden en borden met spreuken. Van gebruikte spullen met ogen er op geschilderd weten ze grappige dingen te maken. Het wordt ook wel de Alice in Wonderland tuin genoemd.

De toer in de jeep rond Boquete bracht me langs mooie uitkijkpunten en een koffie finca. Na kort het proces van koffiemaken gezieen te hebben, zijn we de rest van de finca gaan ontdekken. Een prachtige tuin vol bloemen, vogels en hummingbirds. 

Na afloop werd ik afgezet bij Kasteel Bambuda. Hier heb ik 1 nachtje geslapen. Wat een supermooie locatie! Uitzicht op vulkaan Baru, een zwembad, tuin en jacuzzi. De middag heb ik luierend in de tuin door gebracht, nadat  ik met Barbara had bij gekletst, die hier ook was gekomen. Met het avond eten bijgekletst met 2 van de 3 mannen uit Madrid die ik dus eerder in El Valle en Santa Catalina had gesproken. Zo grappig dat je elkaar steeds weer tegen komt.

Ik sliep in een torenkamer. Beneden de badkamer en wc, boven de slaapkamer. En wat een heerlijk bed!!! Zowaar eens wakker geworden van de wekker.

Om acht uur stond de shuttlebus klaar om ons (Barbara en ik) naar Bocas del Toro te brengen, waar ik dus nu ben.